Onsteltenis in Leek, waar Hans Lampe plotseling is overleden. Waarschijnlijk aan de gevolgen van een hartaanval. Hans Lampe was jarenlang een van de gangmakers van de businessclub van Leekster Eagles, in de gloriejaren van Jan 'Alesi' Bats, Harrie Zwiers, Roelof Dolfijn, Bas Lulofs en Erik de Jonge. De laatste jaren was hij minder vaak bij de succesvolle zaalvoetbalclub te vinden, als gevolg van zijn werk als piloot voor een exclusieve Duitse vrachtvluchtcarrier. Hans Lampe zat nog boordevol nieuwe plannen. Zo was betrokken bij het plan voor een Olympisch Belevingspark in Assen. Hans Lampe mocht slechts 47 jaar worden. Hij blijft in onze herinnering voortleven als een fijne sportvriend.
Dan nog even wat actualiteit inzake de profronde van Surhuisterveen. Per traditie is dit het wielerspektakel met veruit het hoogste VIP-gehalte. Primus inter pares is dit keer Ivo Opstelten, de minister van Binnenlandse Zaken. Hij mag namelijk morgenavond (19.00 uur) de heren Cavendish en Sagan en hun gevolg wegschieten. Ook Opstelten's illustere voorganger Hans Wiegel zal in het gerenommeeerde Feanster wielerdorp zijn opwachting maken, evenals de commissarissen der Koningin van Friesland (John Jorritsma) en Groningen (Max van den Berg). Verder staan op de gastenlijst voor Joop Atsma's tuinparty: Lenie 't Hart, Jacques J. d'Ancona, Eemshaven-opperhoofd Harm Post, Schiphol-directeur Jos Nijhuis, KLM-baas Camiel Eurlings, de Friese topondernemer Romke Kooijenga en het scheidende CDA-kamerlid Ger Koopmans.
U kunt ze om half zeven in een ware processie naar de start zien lopen.
maandag 30 juli 2012
Derde Helft (6)
Terwijl FC Groningen op toernee was in Zuid-Korea, prikte Theo Huizinga een vorkje weg in het populaire Groninger-Italiaanse restaurant Di Lago van Pino Camera, met fraai uitzicht op het Hoornse Meer. Nee, hij miste zijn werk als elftalleider van de FC geenszins. Het is goed zo, gaf hij mij te kennen. Bovendien heeft al weer een andere leuke klus ter hand genomen,. Namens het vermaarde Bilderbergconcern, een hotelketen van vier of meer sterren, regelt de Groninger regelneef arrangementen voor buitenlandse voetbalclubs die in Nederland een trainingskamp opslaan. ``Met dit werk kan ik mijn ei ook heel goed kwijt,``aldus het gewezen manusje-van-alles in de Euroborg.
De broertjes Jeroen en Marckol de Grijs uit Haren zijn vaste klanten in de noordelijke sportscene. Ze zijn assuradeurs van professie en hebben als kenmerk dat ze nauwelijks van elkaar zijn te onderscheiden. Je vraagt je altijd af of je met Jeroen dan wel met Marckol praat. Ze zijn bijzonder succesvol in hun business, getuige ook de vele topvoetballers die ze in hun ´stal´hebben. Een van de hen, Swansea-doelman en international Michel Vorm, bracht onlangs een bezoek aan de broers. In Groningen deden ze o.a. het trendy Newscafe aan en het viel op dat Vorm daar niet werd opgemerkt als Bekende Nederlander. Ook werd er gevist in het Zuidlaarder Meer. Zonder veel succes overigens: Vorm ``Ook die vissen kenden me niet.``
Aukje de Haan, de moeder van de amateurwielrenners Bas en Paul de Haan, is een vaste bezoeker van de noordelijkse wielerkoersen. Altijd met haar man, maar soms ook met een bijzondere hond. Zoals onlangs in Norg, waar haar viervoeter - gelijk een wielrenner - zichtbaar reclame maakte voor KNGF, het fonds dat blindengeleidehonden opleidt. Aukje is een van die opleiders. In Norg had ze haar dertiende opleidingshond bij zich. De voorgaande twaalf heeft ze allemaal gediplomeerd bij het KNGF afgeleverd. Alleszins een eervolle vermelding waard.
Hij behoorde tot de meubelstukken van de Asser hoofdklasser ACV, verzorger Herman Tahapary. Eerst met Arie de Jonge, de laatste jaren met Lex Bultstra, ook twee blauwzwarte iconen. Maar na 36 jaar heeft Herman de spons en waterzak eraan gegeven, mede als gevolg van wat hartproblemen. ACV heeft hem oppassende wijze uitgeluid en hem benoemd tot lid van verdienste. Hij heeft het dik verdiend.
Vroeg geleerd, oud gedaan. En daarom snoof Julien Mollema, de kersverse dochter van de Groninger wielervedette Bauke Mollema, afgelopen zaterdag al volop de criteriumsfeer op die hoort bij de rondjes om kerk en kroeg. Julien deed dat in Steenwijk, waar zij - twee weken jong - trots werd rondgereden in haar kinderwagen, bestuurd door moeder Jane (Douma). Ze zagen dat papa de lucratieve leidersprijs mee naar huis mocht nemen. Aan hun zijde liep Gerda Koops, de Gieter vriendin van Johnny Hoogerland. Ook zij gingen met een goed gevulde portemonnee huiswaarts, want Johnny zegevierde in het sfeervolle stad in de kop van Overijssel.
Koersdirecteur Meine Seinen, in een grijs verleden een verdienstelijke wieleramateur uit Onna en tegenwoordig topman bij de ABN/Amro-bank , had veel van zijn vroegere collega's uitgenodigd om in de VIP-tent te genieten van een vorstelijk avondje dikkedakken. Onder hen Piet Kleine, de Olympisch kampioen schaatsen van Innsbruck 1976. Piet werd toen beloond met een job als postbode en dat werk doet hij als 60-jarige nog steeds met veel plezier. In het rayon Alteveer-Kerkenveld fietst hij dagelijks fluitend zijn bestellersrondje. Verder zagen we oud-stayerkampioen Nico Been, Roelof Groen (ontwerper van de Ronde van Dretnhe-nieuwe-stijl), Lammert Huitema (ook mararthonschaatskampioen), de Hoogkeker krachtpatser David Pots, Albert Hulzebosch (ooit eens tweede in een Touretappe), Marcel Nagengast en de gebroeders Luppes (Richard en Marcel).
Ook oud-bondscoach Andre Boskamp liep in het VIP-dorp rond. Hij kreeg daar niet mee dat zijn zoon Melvin, als belofte in het Rabotenue fietsend, ook een vette prijs buitmaakte,. Een superpremiesprint ter waarde van 500 euro. En dat voor een 'amateurtje'.
De broertjes Jeroen en Marckol de Grijs uit Haren zijn vaste klanten in de noordelijke sportscene. Ze zijn assuradeurs van professie en hebben als kenmerk dat ze nauwelijks van elkaar zijn te onderscheiden. Je vraagt je altijd af of je met Jeroen dan wel met Marckol praat. Ze zijn bijzonder succesvol in hun business, getuige ook de vele topvoetballers die ze in hun ´stal´hebben. Een van de hen, Swansea-doelman en international Michel Vorm, bracht onlangs een bezoek aan de broers. In Groningen deden ze o.a. het trendy Newscafe aan en het viel op dat Vorm daar niet werd opgemerkt als Bekende Nederlander. Ook werd er gevist in het Zuidlaarder Meer. Zonder veel succes overigens: Vorm ``Ook die vissen kenden me niet.``
Aukje de Haan, de moeder van de amateurwielrenners Bas en Paul de Haan, is een vaste bezoeker van de noordelijkse wielerkoersen. Altijd met haar man, maar soms ook met een bijzondere hond. Zoals onlangs in Norg, waar haar viervoeter - gelijk een wielrenner - zichtbaar reclame maakte voor KNGF, het fonds dat blindengeleidehonden opleidt. Aukje is een van die opleiders. In Norg had ze haar dertiende opleidingshond bij zich. De voorgaande twaalf heeft ze allemaal gediplomeerd bij het KNGF afgeleverd. Alleszins een eervolle vermelding waard.
Hij behoorde tot de meubelstukken van de Asser hoofdklasser ACV, verzorger Herman Tahapary. Eerst met Arie de Jonge, de laatste jaren met Lex Bultstra, ook twee blauwzwarte iconen. Maar na 36 jaar heeft Herman de spons en waterzak eraan gegeven, mede als gevolg van wat hartproblemen. ACV heeft hem oppassende wijze uitgeluid en hem benoemd tot lid van verdienste. Hij heeft het dik verdiend.
Vroeg geleerd, oud gedaan. En daarom snoof Julien Mollema, de kersverse dochter van de Groninger wielervedette Bauke Mollema, afgelopen zaterdag al volop de criteriumsfeer op die hoort bij de rondjes om kerk en kroeg. Julien deed dat in Steenwijk, waar zij - twee weken jong - trots werd rondgereden in haar kinderwagen, bestuurd door moeder Jane (Douma). Ze zagen dat papa de lucratieve leidersprijs mee naar huis mocht nemen. Aan hun zijde liep Gerda Koops, de Gieter vriendin van Johnny Hoogerland. Ook zij gingen met een goed gevulde portemonnee huiswaarts, want Johnny zegevierde in het sfeervolle stad in de kop van Overijssel.
Koersdirecteur Meine Seinen, in een grijs verleden een verdienstelijke wieleramateur uit Onna en tegenwoordig topman bij de ABN/Amro-bank , had veel van zijn vroegere collega's uitgenodigd om in de VIP-tent te genieten van een vorstelijk avondje dikkedakken. Onder hen Piet Kleine, de Olympisch kampioen schaatsen van Innsbruck 1976. Piet werd toen beloond met een job als postbode en dat werk doet hij als 60-jarige nog steeds met veel plezier. In het rayon Alteveer-Kerkenveld fietst hij dagelijks fluitend zijn bestellersrondje. Verder zagen we oud-stayerkampioen Nico Been, Roelof Groen (ontwerper van de Ronde van Dretnhe-nieuwe-stijl), Lammert Huitema (ook mararthonschaatskampioen), de Hoogkeker krachtpatser David Pots, Albert Hulzebosch (ooit eens tweede in een Touretappe), Marcel Nagengast en de gebroeders Luppes (Richard en Marcel).
Ook oud-bondscoach Andre Boskamp liep in het VIP-dorp rond. Hij kreeg daar niet mee dat zijn zoon Melvin, als belofte in het Rabotenue fietsend, ook een vette prijs buitmaakte,. Een superpremiesprint ter waarde van 500 euro. En dat voor een 'amateurtje'.
maandag 23 juli 2012
Derde Helft (5)
Assen is niet alleen een motorstad, ook het volleybal heeft er stevig wortel geschoten. Met als onbetwiste vaandeldrager de fusieclub Sudosa, dat jarenlang de Drentse hoofdstad op 's lands volleybalkaart zette als eredivisieclub. Het bracht ook internationals voort zoals Jacqueline Huiszoon, Els Kruims (Moeder Sudosa) Carina Hiemink, Erik Schuil en Joost Kooistra. Maar een van de bloedgroepen van Sudosa, SFC (Sues Flamingo Combinatie) heeft een nog roemrijkere geschiedenis op het hoogste vaderlandse niveau. Spelers als Sjouk en Jaap Tel, Jan Koster, Otto Riggelink, Henri Scholten en Onno Kalf trokken volle zalen.
Zij droegen bij aan het imago van de volleybalstad Assen. Maar Assen is al enige tijd van topvolleybal verstoken en daarom was het een prima idee van de gemeente om het EK beachvolleybal voor spelers en speelsters tot 23 jaar binnen te halen. Assens sportwethouder Jaap Kuin haalde, gesteund door projectleider Jenny Waning en de beleidsambtenaren sport André Kasel en Gerrit Stolte, alles uit de kast om er afgelopen week goede sier mee te maken. Dat is prima gelukt, op twee regendagen na. Maar toen de zon zich eenmaal meldde, was het goed toeven in hartje Assen. Op het Koopmansplein was een heus en bijzonder sfeervol centrecourt neergelegd.
Vrijdag was het prominentendag in de onvermijdelijke VIP-tent. Niet alleen Jaap Kuin liep er van oor tot oor te glunderen, dat deed ook ook Sicco Heldoorn, Assens eerste burger. Hij zag dat het (vele)geld goed was besteed. Sicco en Jaap hebben trouwens nog een gedeelde sportliefde. Beiden zijn hartstochtelijke zeilers. Jaap vierde op alle noordelijke meren triomfen in de 16m2, waar Sicco - geboren en getogen in Sneek - met een Vaurien een aardige prijzenkast vulde.
En geloof het of niet, de Asser raad mag ook sportmindend worden genoemd. Wielernestor Max Bruins is het meubelstuk in het gemeentenhuis. Hij liet deze party aan zich voorbijgaan, maar Egbert Prent en Kees Boonzaaijer (oud-volleyballer trouwens) niet. Zij vertegenwoordigden het politieke fenomeen PLOP, de Politiek Logisch Oprechte Partij die ooit in oud-wereldkampioen schaatsen Hilbert van der Duim een vermaarde lijstduwer had. Uiteraard liet ook Luuk Rengers zich zien. Hij maakt zich wat zorgen omdat zijn partij - de PvdA - hem geen nieuwe termijn wil gunnen "Dat gaat dan zeker twee zetels schelen,"voorspelt Luuk.
Harry Tupan genoot vooral van de hapjes. De conservator van het prachtige Drents museum hoeft zich wat dat betreft niet meer in te houden nu hij als lange afstandsatleet is gestopt. Desondanks is, zoals het een goed conservator betaamt, goed en strak in zijn vel. Hij dient de atletiek nu als voorzitter van AAC '61.
Dat kan niet worden gezegd van Abe Meininger, de noordelijke volleybalprofessor. Maar hij is inmiddels op dieet gegaan. De noordelijke volleybalscene liet zich niet onbetuigd in Assen. Ik zag Gerard Smit (de assistent-coach van Lycurgus), Joost Kooistra en Jack Wieringa, de organisatoren van het Roma Beachvolley in Assen, Good Old-coach Henk Evelaar , de overal opduikende scheidsrechter Teun Aalbrecht uit Vries en uiteraard Teun-Jan Scheer, het opperhoofd van de NeVoBo Noord. Hij werd gesecondeerd door Edith Frijling. Oud-international Kooistra verdient tegenwoordig overigens een aardig zakcentje als spelersmakelaar. Hij heeft er zo´n 60 onder contract. En verder slaat hij voor de lol nog een balletje bij Animo in Assen, waar hij voor zijn meedogeloze smashes wordt bediend door oud-Lycurgiaan Jurjen Veerman, momenteel furore makend als ´natuurfotograaf´.
Albert - het Drentse statenlid - en Lineke Kerstholt moesten vele handen schudden. Ze waren vorige week maandag voor het eerst opa en oma geworden. Zoon John, bekend als ploegleider van de wielrenners van Bike4Air, en schoondochter Renske brachten Rosalee ter wereld. Uiteraard was ook de olympische beweging Drenthe 2028 van de partij in de personen van Hans Derks en Reint-Jan Auwema.
Een ietwat vreemde eend in deze bijt was Hans Robben, jawel de vader van stervoetballer Arjen. Hij proefde de sfeer als intendant van het Johan Cruijffcollege in Groningen en komt vanuit dien hoofde bij veel meer niet-voetbalgerelateerde sport. Hans had het in Assen trouwens prima naar de zin, meer dan bij het EK voetbal.
Zij droegen bij aan het imago van de volleybalstad Assen. Maar Assen is al enige tijd van topvolleybal verstoken en daarom was het een prima idee van de gemeente om het EK beachvolleybal voor spelers en speelsters tot 23 jaar binnen te halen. Assens sportwethouder Jaap Kuin haalde, gesteund door projectleider Jenny Waning en de beleidsambtenaren sport André Kasel en Gerrit Stolte, alles uit de kast om er afgelopen week goede sier mee te maken. Dat is prima gelukt, op twee regendagen na. Maar toen de zon zich eenmaal meldde, was het goed toeven in hartje Assen. Op het Koopmansplein was een heus en bijzonder sfeervol centrecourt neergelegd.
Vrijdag was het prominentendag in de onvermijdelijke VIP-tent. Niet alleen Jaap Kuin liep er van oor tot oor te glunderen, dat deed ook ook Sicco Heldoorn, Assens eerste burger. Hij zag dat het (vele)geld goed was besteed. Sicco en Jaap hebben trouwens nog een gedeelde sportliefde. Beiden zijn hartstochtelijke zeilers. Jaap vierde op alle noordelijke meren triomfen in de 16m2, waar Sicco - geboren en getogen in Sneek - met een Vaurien een aardige prijzenkast vulde.
En geloof het of niet, de Asser raad mag ook sportmindend worden genoemd. Wielernestor Max Bruins is het meubelstuk in het gemeentenhuis. Hij liet deze party aan zich voorbijgaan, maar Egbert Prent en Kees Boonzaaijer (oud-volleyballer trouwens) niet. Zij vertegenwoordigden het politieke fenomeen PLOP, de Politiek Logisch Oprechte Partij die ooit in oud-wereldkampioen schaatsen Hilbert van der Duim een vermaarde lijstduwer had. Uiteraard liet ook Luuk Rengers zich zien. Hij maakt zich wat zorgen omdat zijn partij - de PvdA - hem geen nieuwe termijn wil gunnen "Dat gaat dan zeker twee zetels schelen,"voorspelt Luuk.
Harry Tupan genoot vooral van de hapjes. De conservator van het prachtige Drents museum hoeft zich wat dat betreft niet meer in te houden nu hij als lange afstandsatleet is gestopt. Desondanks is, zoals het een goed conservator betaamt, goed en strak in zijn vel. Hij dient de atletiek nu als voorzitter van AAC '61.
Dat kan niet worden gezegd van Abe Meininger, de noordelijke volleybalprofessor. Maar hij is inmiddels op dieet gegaan. De noordelijke volleybalscene liet zich niet onbetuigd in Assen. Ik zag Gerard Smit (de assistent-coach van Lycurgus), Joost Kooistra en Jack Wieringa, de organisatoren van het Roma Beachvolley in Assen, Good Old-coach Henk Evelaar , de overal opduikende scheidsrechter Teun Aalbrecht uit Vries en uiteraard Teun-Jan Scheer, het opperhoofd van de NeVoBo Noord. Hij werd gesecondeerd door Edith Frijling. Oud-international Kooistra verdient tegenwoordig overigens een aardig zakcentje als spelersmakelaar. Hij heeft er zo´n 60 onder contract. En verder slaat hij voor de lol nog een balletje bij Animo in Assen, waar hij voor zijn meedogeloze smashes wordt bediend door oud-Lycurgiaan Jurjen Veerman, momenteel furore makend als ´natuurfotograaf´.
Albert - het Drentse statenlid - en Lineke Kerstholt moesten vele handen schudden. Ze waren vorige week maandag voor het eerst opa en oma geworden. Zoon John, bekend als ploegleider van de wielrenners van Bike4Air, en schoondochter Renske brachten Rosalee ter wereld. Uiteraard was ook de olympische beweging Drenthe 2028 van de partij in de personen van Hans Derks en Reint-Jan Auwema.
Een ietwat vreemde eend in deze bijt was Hans Robben, jawel de vader van stervoetballer Arjen. Hij proefde de sfeer als intendant van het Johan Cruijffcollege in Groningen en komt vanuit dien hoofde bij veel meer niet-voetbalgerelateerde sport. Hans had het in Assen trouwens prima naar de zin, meer dan bij het EK voetbal.
maandag 16 juli 2012
Derde Helft (4)
Het is een van de meest traditionele sportfestijnen van het Noorden, de Lus van Roden. Afgelopen vrijdag werd de 42ste editie van dit wielerspektakel verreden en het was weer een drukte van belang in het Noorddrentse dorp. Dus ook de place to be voor iedereen die een beetje naam heeft. Zoals de burgemeester van de gemeente Noordenveld, voetbaldier Hans van der Laan, nog altijd een drijvende kracht van het Nederlands burgemeesterselftal. Een ander politiek kopstuk was het Drentse VVD-statenlid Albert Kerstholt. Maar hij is ook wielerfanaat, de vader van Bike4Air-ploegleider John.
Wie zich ook liet zien? Jawel Lieuwe Westra, alias Het Beest van Munein en een dag eerder nog abandon in de Tour de France. De Friese flyer wist niet hoe snel hij in Roden, waar hij ooit zegevierde, moest wezen. Binnenkort wil Lieuwe zich revancheren tijdens de Olympische wielertijdrit in Londen.
Ook langs het parcours stond Gerard Kemkers, die er een familieuitje van had gemaakt. De gedreven coach van de beste schaatsploeg ter wereld (TVM) liet zich in een onbewaakt ogenblik ontvallen dat hij wel eens een wielerploeg naar topniveau zou willen brengen, toen we met hem het desastreuze optreden van de Raboploeg in de Tour de France aan de orde stelden.
Met Peter Homan hadden we het over Roden als het ideale wielerdorp. Dat komt, aldus de gepensioneerde Dagblad-journalist en groot kenner van de rondjes rond kerk en kroeg, door de infrastructuur. De finish is getrokken op een plaats in het dorp waar het bruist van horeca-activiteiten. Tot diep in de nacht was het dringen geblazen op de terrassen, waar het bier rijkelijk vloeide. Henk Kok was toen al weg. De gelouterde radioman bekeek de koers met vakmansogen vanaf de VIP-ruimte op de jurywagen.
Uiteraard lieten ook tal van oud-wielrenners zich in Roden spotten. Ik zag Nico Been, in een grijs verleden stayerskampioen van Nederland; veelwinnaar Dries Timmer, die Lycurgus-watcher Sebo Gankema geheel vrijblijvend een gastcollege cyclisme gaf; Bert Wekema, in de jaren tachtig van de vorige eeuw een internationale topper bij de amateurs; zijn oudere broer Chiel en van de jonge generatie Wekema's Alex, inmiddels politiek actief en opgeklommen tot fractievoorzitter van de PvdA in de raad van Noordenveld. Ik spotte verder nog oud-bondscoach Andre Boskamp, Koos Feiken, oud-veldrijder Martin Hendriks, Gerke van Dekken (de zoon van Melle) en Piet Hoekstra, bijgenaamd de Leeuw van Dokkum, die de Lus 2x op zijn naam heeft geschreven.
Ook zagen we de ex-marathonschaatsers Harrie Kiers (bekend van de roodgele Viconploeg) en Jannes Kadijk, de diesel van Westernieland, die tegenwoordig stevige fietstochten afwerkt met voormalig sportwethouder van Groningen, Lammert Westerhof. Het buffet na afloop van de koers werd traditiegetrouw geopend door de winnaar, dit keer Sierk-Jan de Haan. Het was op deze vrijdag de 13de een memorabele geluksdag voor deze stijlvolle coureur uit Dokkum, want eerder kreeg hij zijn diploma op de Hanzehogeschool voor Sportstudies (de vroegere ALO) uitgereikt door directeur drs. Joan Janssens.
De 126-jaar oude Harddraverij- en Renvereniging Groningen, die het predikaat Koninklijk mag voeren, ondergaat een verjongingskuur. En dat is goed nieuws, want de drafsport gaat gebukt onder vergrijzing en dat heeft de 'sector' in zwaar weer gebracht. Raymond Adema, 35 jaar en gezegend met titels van Doctor en Meester, wil deze vicieuze cirkel doorbreken. De topjurist van Deloitte & Touch, paardenliefhebber ook, heeft de voorzittershamer van de Groninger drafclub ter hand genomen en heeft nog een jonkie het bestuur ingetrokken, Monique Streng die het secreatriaat 'bevrouwt'. Samen met de oud-gediende Dirk-Jan Boekholt, Herman Julsing en Jan Veenstra gaan ze proberen de Groninger drafbaan weer in beter vaarwater te loodsen.
Tot slot nog even een nieuwtje uit de mediawereld. Elwin Baas wordt de opvolger van Arnoud Bodde op de sportredactie van RTV Noord. Bodde, momenteel in de Tour de France actief met het programma Tour du Nord, stapt medio augustus over naar de nieuwsdienst van de regionale omroep. De uit Winschoten afkomstige Baas komt over van RTV Drenthe, waar zijn contract niet is verlengd.
Wie zich ook liet zien? Jawel Lieuwe Westra, alias Het Beest van Munein en een dag eerder nog abandon in de Tour de France. De Friese flyer wist niet hoe snel hij in Roden, waar hij ooit zegevierde, moest wezen. Binnenkort wil Lieuwe zich revancheren tijdens de Olympische wielertijdrit in Londen.
Ook langs het parcours stond Gerard Kemkers, die er een familieuitje van had gemaakt. De gedreven coach van de beste schaatsploeg ter wereld (TVM) liet zich in een onbewaakt ogenblik ontvallen dat hij wel eens een wielerploeg naar topniveau zou willen brengen, toen we met hem het desastreuze optreden van de Raboploeg in de Tour de France aan de orde stelden.
Met Peter Homan hadden we het over Roden als het ideale wielerdorp. Dat komt, aldus de gepensioneerde Dagblad-journalist en groot kenner van de rondjes rond kerk en kroeg, door de infrastructuur. De finish is getrokken op een plaats in het dorp waar het bruist van horeca-activiteiten. Tot diep in de nacht was het dringen geblazen op de terrassen, waar het bier rijkelijk vloeide. Henk Kok was toen al weg. De gelouterde radioman bekeek de koers met vakmansogen vanaf de VIP-ruimte op de jurywagen.
Uiteraard lieten ook tal van oud-wielrenners zich in Roden spotten. Ik zag Nico Been, in een grijs verleden stayerskampioen van Nederland; veelwinnaar Dries Timmer, die Lycurgus-watcher Sebo Gankema geheel vrijblijvend een gastcollege cyclisme gaf; Bert Wekema, in de jaren tachtig van de vorige eeuw een internationale topper bij de amateurs; zijn oudere broer Chiel en van de jonge generatie Wekema's Alex, inmiddels politiek actief en opgeklommen tot fractievoorzitter van de PvdA in de raad van Noordenveld. Ik spotte verder nog oud-bondscoach Andre Boskamp, Koos Feiken, oud-veldrijder Martin Hendriks, Gerke van Dekken (de zoon van Melle) en Piet Hoekstra, bijgenaamd de Leeuw van Dokkum, die de Lus 2x op zijn naam heeft geschreven.
Ook zagen we de ex-marathonschaatsers Harrie Kiers (bekend van de roodgele Viconploeg) en Jannes Kadijk, de diesel van Westernieland, die tegenwoordig stevige fietstochten afwerkt met voormalig sportwethouder van Groningen, Lammert Westerhof. Het buffet na afloop van de koers werd traditiegetrouw geopend door de winnaar, dit keer Sierk-Jan de Haan. Het was op deze vrijdag de 13de een memorabele geluksdag voor deze stijlvolle coureur uit Dokkum, want eerder kreeg hij zijn diploma op de Hanzehogeschool voor Sportstudies (de vroegere ALO) uitgereikt door directeur drs. Joan Janssens.
De 126-jaar oude Harddraverij- en Renvereniging Groningen, die het predikaat Koninklijk mag voeren, ondergaat een verjongingskuur. En dat is goed nieuws, want de drafsport gaat gebukt onder vergrijzing en dat heeft de 'sector' in zwaar weer gebracht. Raymond Adema, 35 jaar en gezegend met titels van Doctor en Meester, wil deze vicieuze cirkel doorbreken. De topjurist van Deloitte & Touch, paardenliefhebber ook, heeft de voorzittershamer van de Groninger drafclub ter hand genomen en heeft nog een jonkie het bestuur ingetrokken, Monique Streng die het secreatriaat 'bevrouwt'. Samen met de oud-gediende Dirk-Jan Boekholt, Herman Julsing en Jan Veenstra gaan ze proberen de Groninger drafbaan weer in beter vaarwater te loodsen.
Tot slot nog even een nieuwtje uit de mediawereld. Elwin Baas wordt de opvolger van Arnoud Bodde op de sportredactie van RTV Noord. Bodde, momenteel in de Tour de France actief met het programma Tour du Nord, stapt medio augustus over naar de nieuwsdienst van de regionale omroep. De uit Winschoten afkomstige Baas komt over van RTV Drenthe, waar zijn contract niet is verlengd.
dinsdag 10 juli 2012
Rabo gokt teveel op het Tourpaard
En daar ga je dan als Raboploeg. Volledig op een hoop gereden in een ogenschijnlijk lullige etappe over vlakke wegen, gelegen tussen Epernay en Metz. Rit 6 van Tournummer 99. Hele seizoen in een klap naar de gallemiezen. Want net als vorig jaar heeft de leiding van de Raboploeg in al haar wijsheid ook dit jaar gekozen voor een strategie met slechts 1 doel: de Tour en niets dan de Tour.
In het universum dat cyclisme heet, heeft de fel flikkerende gele ster boven Frankrijk de aantrekkingskracht van een super gewelfde rondemiss. Onweerstaanbaar dus. Dat je extra je best doet om die bereiken, is te prijzen. Maar er zijn grenzen. Je moet niet een fata morgana proberen na te jagen. En dat doen ze bij de wielrenners van Oranje dus wel. Rabobank laat zich volledig verblinden door de gele glorie die jaarlijks op de wegen van La Douce France wordt gedrapeerd.
Kosten noch moeite worden gespaard om Onze Jongens te prepareren voor een galaoptreden in het vermaarde wielercircus. Alvorens de startvlag valt, hebben ze een uitgekiend programma op wetenschappelijke basis afgewerkt. Heel veel training, nog meer kijken op hartslagmeters, bloedwaardes opslaan in de computer en vooral ook veel - als waren het padvinders - verkenningstochten. Vooral in de bergen. En niet te veel koersen. Want die kosten alleen maar energie en als je ergens zuinig op moet zijn als de Tour in aantocht is, is het wel je krachtbron.
Dus vooral niet proberen Parijs-Nice te winnen, het Criterium International, de Catalaanse Week, de Ronde van Romandie of de Dauphine Libere. Stelt allemaal niks voor. En vooral ook niet met een representatieve ploeg naar de Giro d'Italia gaan. En als ze eens gingen, dan toch vooral niet elke dag hard trappen. Hoogstens een of twee voor een tussentijdse meting met de concurrentie. Zodat er op het moment supreme, de Tour, er genadeloos gevlamd kan worden.
Een theorie die op drijfzand is gebouwd. Hachelijk dus. Want voor je het weet, zit je in de verkeerde waaier. Of lig je op je kokosnoot. Zelfs met drie kopmannen.
En waarom zou je als Raboploeg eigenlijk alles op die ene wedstrijd zetten? Want als de heren oranjerenners in alle realiteit langs de meetlat van succes worden gelegd, is de kans op een hoofdrol op voorhand niet bijster groot te noemen. Gesink, Mollema en Kruiswijk hebben in hun profcarriere gezamenlijk nog geen tien zegepralen op hun naam staan. Ze kunnen aardig bergop fietsen, maar daar staat tegenover dat tekort schieten als tijdrijders. En chrono's wegen toch zwaar in grote ronden.
En dan het volk laten geloven dat we mee gaan tellen. Want, we hebben immers de Ronde van Californie (Gesink) gewonnen. En we (Mollema) waren vorig jaar ook vierde in de Vuelta. En wonnen we (Kruiswijk) toen ook niet een etappe in de Ronde van Zwitserland?
Maar Californie is geen Frankrijk, net zo min als Spanje en Zwitserland. De Tour is andere koek, al was het alleen maar uit oogpunt van gigantische mentale druk. En - laten we wel wezen - we zijn niet zo goed als de Raboleiding ons doet denken. Natuurlijk, vallen doet pijn en gaat ten koste van fysiek vermogen maar je kunt onmogelijk volhouden dat Gesink cs van SUPERklasse zijn. En alleen coureurs van SUPERklasse kunnen de Tour winnen. Slechts een keer in bijna 100 edities won een modale renner. Die eer komt Roger Walkowiak toe, een Franse regionaal die in 1956 bij toeval Tourlaureaat werd.
Laat ze bij Rabo nou eerst eens proberen andere, minder tot de verbeelding sprekende wedstrijden te winnen. Er is nog heel wat moois op te rapen. Giro, Vuelta, Ronde van Baskenland, Ronde van Zwitserland, Tirreno-Adriatico, Parijs-Nice en Dauphine Libere. Met dat soort prijzen op zak gaat het in de Tour vanzelf ook beter. Trouwens, hoe lang is het geleden dat we wereldkampioen waren, en van hoeveel jaren geleden dateert ook al waar de laatste grote klassieke zege?
Mijn gedachten gaan uit naar de ploegeleider van Miguel Indurain, Jose Echevarria. Toen Indurain in 1989 voor de eerste keer het snelst van Parijs naar Nice koerste, tekenden wij als pers deze uitspraak op uit de mond van de Spaanse ploegbaas ``Miguel is nu klaar met de middelbare school, hij mag nu naar de universiteit van het wielrennen.``
Datzelfde jaar maakte Indurain zijn opwachting in de Tour met een ritzege, maar het zou nog twee jaar duren voordat de Spaanse reus het geel naar Parijs bracht.
De visie van Echevarria zou een leidraad moeten zijn voor de leiding van de Raboploeg. Een loopbaan logisch en geleidelijk opbouwen. Volgens het principe first things first. Dus eerste proberen de Ronde van Tuitjehorn te winnen, dan de Ronde van Limburg, daarna het Circuit de la Sarthe om op den duur uit te komen in de Tour, het hoogste van het hoogste. Het Oxford van het wielrennen.
En geloof het of niet niet, dat gaat nu ook gebeuren. Ploegleider Adrie van Houwelingen kondigde op de rustdag van vandaag, dinsdag 10 juli 2012, aan dat het roer om gaat bij de bankiersploeg. `We moeten ons niet meer zo focussen op de Tour. Laten we eerst maar eens proberen kleinere wedstrijden te winnen.` Hij noemde de Ronde van de Algarve. De Tour is niet meer heilig.
Ik ben dus, tijdens het tikken van deze regels, al op mijn wenken bediend. Dank Adrie!
In het universum dat cyclisme heet, heeft de fel flikkerende gele ster boven Frankrijk de aantrekkingskracht van een super gewelfde rondemiss. Onweerstaanbaar dus. Dat je extra je best doet om die bereiken, is te prijzen. Maar er zijn grenzen. Je moet niet een fata morgana proberen na te jagen. En dat doen ze bij de wielrenners van Oranje dus wel. Rabobank laat zich volledig verblinden door de gele glorie die jaarlijks op de wegen van La Douce France wordt gedrapeerd.
Kosten noch moeite worden gespaard om Onze Jongens te prepareren voor een galaoptreden in het vermaarde wielercircus. Alvorens de startvlag valt, hebben ze een uitgekiend programma op wetenschappelijke basis afgewerkt. Heel veel training, nog meer kijken op hartslagmeters, bloedwaardes opslaan in de computer en vooral ook veel - als waren het padvinders - verkenningstochten. Vooral in de bergen. En niet te veel koersen. Want die kosten alleen maar energie en als je ergens zuinig op moet zijn als de Tour in aantocht is, is het wel je krachtbron.
Dus vooral niet proberen Parijs-Nice te winnen, het Criterium International, de Catalaanse Week, de Ronde van Romandie of de Dauphine Libere. Stelt allemaal niks voor. En vooral ook niet met een representatieve ploeg naar de Giro d'Italia gaan. En als ze eens gingen, dan toch vooral niet elke dag hard trappen. Hoogstens een of twee voor een tussentijdse meting met de concurrentie. Zodat er op het moment supreme, de Tour, er genadeloos gevlamd kan worden.
Een theorie die op drijfzand is gebouwd. Hachelijk dus. Want voor je het weet, zit je in de verkeerde waaier. Of lig je op je kokosnoot. Zelfs met drie kopmannen.
En waarom zou je als Raboploeg eigenlijk alles op die ene wedstrijd zetten? Want als de heren oranjerenners in alle realiteit langs de meetlat van succes worden gelegd, is de kans op een hoofdrol op voorhand niet bijster groot te noemen. Gesink, Mollema en Kruiswijk hebben in hun profcarriere gezamenlijk nog geen tien zegepralen op hun naam staan. Ze kunnen aardig bergop fietsen, maar daar staat tegenover dat tekort schieten als tijdrijders. En chrono's wegen toch zwaar in grote ronden.
En dan het volk laten geloven dat we mee gaan tellen. Want, we hebben immers de Ronde van Californie (Gesink) gewonnen. En we (Mollema) waren vorig jaar ook vierde in de Vuelta. En wonnen we (Kruiswijk) toen ook niet een etappe in de Ronde van Zwitserland?
Maar Californie is geen Frankrijk, net zo min als Spanje en Zwitserland. De Tour is andere koek, al was het alleen maar uit oogpunt van gigantische mentale druk. En - laten we wel wezen - we zijn niet zo goed als de Raboleiding ons doet denken. Natuurlijk, vallen doet pijn en gaat ten koste van fysiek vermogen maar je kunt onmogelijk volhouden dat Gesink cs van SUPERklasse zijn. En alleen coureurs van SUPERklasse kunnen de Tour winnen. Slechts een keer in bijna 100 edities won een modale renner. Die eer komt Roger Walkowiak toe, een Franse regionaal die in 1956 bij toeval Tourlaureaat werd.
Laat ze bij Rabo nou eerst eens proberen andere, minder tot de verbeelding sprekende wedstrijden te winnen. Er is nog heel wat moois op te rapen. Giro, Vuelta, Ronde van Baskenland, Ronde van Zwitserland, Tirreno-Adriatico, Parijs-Nice en Dauphine Libere. Met dat soort prijzen op zak gaat het in de Tour vanzelf ook beter. Trouwens, hoe lang is het geleden dat we wereldkampioen waren, en van hoeveel jaren geleden dateert ook al waar de laatste grote klassieke zege?
Mijn gedachten gaan uit naar de ploegeleider van Miguel Indurain, Jose Echevarria. Toen Indurain in 1989 voor de eerste keer het snelst van Parijs naar Nice koerste, tekenden wij als pers deze uitspraak op uit de mond van de Spaanse ploegbaas ``Miguel is nu klaar met de middelbare school, hij mag nu naar de universiteit van het wielrennen.``
Datzelfde jaar maakte Indurain zijn opwachting in de Tour met een ritzege, maar het zou nog twee jaar duren voordat de Spaanse reus het geel naar Parijs bracht.
De visie van Echevarria zou een leidraad moeten zijn voor de leiding van de Raboploeg. Een loopbaan logisch en geleidelijk opbouwen. Volgens het principe first things first. Dus eerste proberen de Ronde van Tuitjehorn te winnen, dan de Ronde van Limburg, daarna het Circuit de la Sarthe om op den duur uit te komen in de Tour, het hoogste van het hoogste. Het Oxford van het wielrennen.
En geloof het of niet niet, dat gaat nu ook gebeuren. Ploegleider Adrie van Houwelingen kondigde op de rustdag van vandaag, dinsdag 10 juli 2012, aan dat het roer om gaat bij de bankiersploeg. `We moeten ons niet meer zo focussen op de Tour. Laten we eerst maar eens proberen kleinere wedstrijden te winnen.` Hij noemde de Ronde van de Algarve. De Tour is niet meer heilig.
Ik ben dus, tijdens het tikken van deze regels, al op mijn wenken bediend. Dank Adrie!
maandag 9 juli 2012
Derde Helft
Doutzen Kroes en Imre Stiekema maken hun debuut in de Jupiler League. En ook Volkskrant-voetbalman Willem Vissers, Eredivisie Live-commentator Mark van Rijswijk, RTV Drenthe-medewerkster Margriet van der Zee, RTV Noord-topman Goos de Boer, DvhN-sportjournalist William Pomp en anonimi als Gijs van Oosten, Martin Siepel en, pak hem beet, Robin Hoekstra. Zij doen dat in de eerste thuiswedstrijd van SC Veendam, als dat op maandag 20 augustus FC Eindhoven ontvangt. Veendam speelt dan in shirts met daarop de namen van alle geregistreerde kolonicio's, zo'n 4000. "En ze kunnen allemaal duidelijk leesbaar op het shirt,"aldus Geerth Boschma, de aanjager van het Veenkoloniale Kolonistenplan en schrijver van het Veendam-boek De Neef van de Koning.
Henk Kalf is een ware marathonman. Ooit - in de jaren zeventig van de vorige eeuw - was de Groninger de beste marathonloper van Nederland. Inmiddels heeft Kalf de loopschoenen verwisseld voor de fiets, maar de afstanden die hij aflegt zijn navenant. Zijn nieuwste uitdaging is het pedaleren naar Santiago de Compostela, het Spaanse bedevaartsoord voor zowel lopers als fietsers. Kalf is vorige week op pad gegaan en hoopt nog deze maand zijn doel te bereieken. Hoe het met hem gaat ziet u bij Tour de Nord, het programma dat onder aanvoering van Arnoud Bodde de Tour de France op een alternatieve manier volgt. Met Henk Kalf staat een ontmoeting in Pau gepland.
Santiago de Compostela staat al op de palmeres van Johan Franke, de voormalige Meubelgigant die internationale bekendheid genereerde als baanbrekende sponsor in de wieler- en schaatswereld. Ook Johan is, ondanks zijn 70 jaar, een echte kilometervreter op de fiets. Maar hij is dan ook wielrenner geweest. Onkangs heeft hij nog vier geaccidenteerde dagtochten gemaakt op Mallorca. Zijn nieuwste doel is het beklimmen van de hoogste berg van Spanje, de Mulhacén, die met zijn 3482 meter in Andalusie is te vinden.
Ook Lammert Westerhof, de voormalig sportwethouder van Groningen, is een verwoed fietser op zijn 'ouwe dag'. Tijdens de Alto di Hoogkerk, het attractieve klimcriterium van de Wielermeerdaagse Noordenveld-Westerkwartier dat hij als toeschouwer bezocht, meldde Westerhof dat hij zeker drie keer per week met zijn racefiets door Stad en Provincie trekt. Gemiddelde duur van zijn tochten: 2 uur uit en thuis.
Sjoerd Valkenburg, al een jaartje of 40 jurylid bij wielerkoersen, is de koning te rijk. Sjoerd is voor zijn vele verdiensten als motorordonnans door de KNWU beloond met een optreden in het komende WK van Valkenburg. De man uit het Groninger Zuidwolde, schoonzoon van Jan Uitham, zal de beloftenkoers om de regenboogtrui vanaf de motor jureren. Hij doet samen met zijn vaste motard, stadjer Peter Bosman. Sjoerd had trouwens nog iets te vieren. Zijn kleinzoon Arjen Sjoerd, die bij de VV Rottevalle voetbalt, is aangenomen op de voetbalschool van FC Groningen.
Henk Kalf is een ware marathonman. Ooit - in de jaren zeventig van de vorige eeuw - was de Groninger de beste marathonloper van Nederland. Inmiddels heeft Kalf de loopschoenen verwisseld voor de fiets, maar de afstanden die hij aflegt zijn navenant. Zijn nieuwste uitdaging is het pedaleren naar Santiago de Compostela, het Spaanse bedevaartsoord voor zowel lopers als fietsers. Kalf is vorige week op pad gegaan en hoopt nog deze maand zijn doel te bereieken. Hoe het met hem gaat ziet u bij Tour de Nord, het programma dat onder aanvoering van Arnoud Bodde de Tour de France op een alternatieve manier volgt. Met Henk Kalf staat een ontmoeting in Pau gepland.
Santiago de Compostela staat al op de palmeres van Johan Franke, de voormalige Meubelgigant die internationale bekendheid genereerde als baanbrekende sponsor in de wieler- en schaatswereld. Ook Johan is, ondanks zijn 70 jaar, een echte kilometervreter op de fiets. Maar hij is dan ook wielrenner geweest. Onkangs heeft hij nog vier geaccidenteerde dagtochten gemaakt op Mallorca. Zijn nieuwste doel is het beklimmen van de hoogste berg van Spanje, de Mulhacén, die met zijn 3482 meter in Andalusie is te vinden.
Ook Lammert Westerhof, de voormalig sportwethouder van Groningen, is een verwoed fietser op zijn 'ouwe dag'. Tijdens de Alto di Hoogkerk, het attractieve klimcriterium van de Wielermeerdaagse Noordenveld-Westerkwartier dat hij als toeschouwer bezocht, meldde Westerhof dat hij zeker drie keer per week met zijn racefiets door Stad en Provincie trekt. Gemiddelde duur van zijn tochten: 2 uur uit en thuis.
Sjoerd Valkenburg, al een jaartje of 40 jurylid bij wielerkoersen, is de koning te rijk. Sjoerd is voor zijn vele verdiensten als motorordonnans door de KNWU beloond met een optreden in het komende WK van Valkenburg. De man uit het Groninger Zuidwolde, schoonzoon van Jan Uitham, zal de beloftenkoers om de regenboogtrui vanaf de motor jureren. Hij doet samen met zijn vaste motard, stadjer Peter Bosman. Sjoerd had trouwens nog iets te vieren. Zijn kleinzoon Arjen Sjoerd, die bij de VV Rottevalle voetbalt, is aangenomen op de voetbalschool van FC Groningen.
woensdag 4 juli 2012
Peter Sagan, superexoot in de Tour
Ooit was wielrennen een zaak van landen als Belgie, Frankrijk, Spanje en Italie. Niet toevallig landen met een katholieke signatuur. Want in deze kerk werd het hardfietsen van oudsher aangemoedigd in een (overigens hopeloze) poging de sexuele driften van de mannelijke jeugd te onderdrukken. Sla de boeken van Martin Ros er op na en je staat versteld van de oorspronkelijke mores achter het cyclisme.
Vandaag de dag is wielrennen een mondiale sport geworden. In Amerika doen ze het, in Australie, in China en zelfs in de woestijn (Ronde van Oman). En de katholieken hebben op de diverse erepodia plaats moeten maken voor Angelsaksen of anderssoortige confessionelen.
De moderne wielersport wordt al heel wat jaartjes gedomineerd door Engelstalige ploegen en Engelstalige renners. Met als primus inter pares aller tijden Lance Armstrong. Anno nu nemen Sky, RadioShack, BMC, Garmin, Orica Greenedge dank zij mannen als Mark Cavendish, Bradley Wiggins, Cadel Evans en Ryder Hesjedal de meest in het oog lopende prijzen in ontvangst. Van de traditioneel ingekleurde equipes biedt met name het Italiaanse Liquigas succesvol tegenspel met Peter Sagan.
Maar deze vaandeldrager is dus niet van Italiaanse snit. Sagan, in wie sommige kenners een nieuwe Merckx zien, is een Slowaak uit de stad Zilina. Hij heeft dit seizoen al veertien zegepralen op zijn naam staan. En dat voor een renner uit een land dat nog niet heel lang geleden in het geheel niet op de wielerkaart stond. Als Nederland zo'n renner zou hebben, waren we met z'n alleen in opperste staat van opwinding.
Vroeger werden renners als Sagan door de Tourvolgers steevast als exoten bestempeld. Avonturiers die tegen de heersende sportcultuur een uitdaging zochten en vonden in de Tour. In 1950 dook de eerste exoot op, een Algerijn, Abdel-Kader Zaaf. Hij schreef meteen klassieke Tourhistorie. Wat wil het verhaal? Het gebeurde in een tocht van Perpignan naar Nimes, onder een strakblauwe hemel met tropische temperaturen. Ideaal weertje voor een wandeletappe, maar ook ideaal voor Zaaf om te demarreren.
De Afrikaan, die landgenoot Marcel Molines meekreeg, nam in deze bakoven 20 minuten voorsprong, totdat hij van een de toeschouwers langs het parcours een bidon aannam om de dorst te lessen. Er bleek echter wijn in te zitten. Niet veel later zigzagde Zaaf over de weg, liet zijn vluchtmakker gaan en besloot onder een boom even bij te komen. Hij viel prompt in slaap en toen hij weer opstapte was hij zo versuft dat hij het peloton tegemoet reed. Het verhaal staat in vele varianten beschreven in de Tourgeschiedenis en Zaaf hield er tal van lucractieve schnabbels (veelal wijnproeverijen) aan over.
De eerste exoot die ook echt presteerde was een Oostenrijker, Adolf Christian geheten. Hij werd zo waar derde in de Tour van 1957, op ruim 17 minuten van de Franse revelatie Jacques Anquetil. Niet veel later dook er een opvallende Ier op in het Tourcircus, Malcolm Elliot, die in 1963 verbaasde met ritwinst in Roubaix. Tom Simpson was de eerste Engelstalige renner die meestreed om de gele trui. Voor hem echter geen gladiolen, maar de dood. Op de flanken van een bloedhete Mont Ventoux stierf Simpson in 1967 in het harnas. Een decennium later waren de Noord Knut Knudsen en de Deen Ole Ritter, twee hardrijders pur sang, trendsetter voor het Scandinavische wielrennen.
In de jaren tachtig zette Raul Alcala, rijdens voor het Nederlandse PDM, Mexico op de Tourkaart. En Luis Herrera Colombia. Waarna in de jaren '90 Oostblokrijders van diverse pluimage (Polen, Russen, Oezbeken, Litouwers, Oekrainers en wat dies meer zij) zich in het Franse wielercircus meldden. Velen met succes, zoals de brute sprinter Djamoline Abdoesjaparov, die met 9 dagzeges hoog op de topscorerslijst aller tijden staat. En wat de te denken van Alexander Vinokourov, de Kazachstaan die momenteel aan zijn zwanenzang als wielrenner bezig is.
En nu is Peter Sagan een gevierde exoot. Hij was de Grote Man van de eerste Tourweek met liefst drie ritzeges. Een Slowaak dus. Maar toch niet de eerste Slowaak die op een racefiets door Frankrijk reed. Die eer komt Jan Svorada toe, een gerespecteerde sprinter die in 1994 de etappe Rennes-Futuroscope op zijn naam schreef. Maar dat is dan ook de enige vergelijking die gemaakt kan worden. Sagan is een veel en veel betere coureur, een zeldzame klasbak. Daar kunnen de Slowaken nog veel (sport)plezier aan beleven.
Het zij ze gegund.
Vandaag de dag is wielrennen een mondiale sport geworden. In Amerika doen ze het, in Australie, in China en zelfs in de woestijn (Ronde van Oman). En de katholieken hebben op de diverse erepodia plaats moeten maken voor Angelsaksen of anderssoortige confessionelen.
De moderne wielersport wordt al heel wat jaartjes gedomineerd door Engelstalige ploegen en Engelstalige renners. Met als primus inter pares aller tijden Lance Armstrong. Anno nu nemen Sky, RadioShack, BMC, Garmin, Orica Greenedge dank zij mannen als Mark Cavendish, Bradley Wiggins, Cadel Evans en Ryder Hesjedal de meest in het oog lopende prijzen in ontvangst. Van de traditioneel ingekleurde equipes biedt met name het Italiaanse Liquigas succesvol tegenspel met Peter Sagan.
Maar deze vaandeldrager is dus niet van Italiaanse snit. Sagan, in wie sommige kenners een nieuwe Merckx zien, is een Slowaak uit de stad Zilina. Hij heeft dit seizoen al veertien zegepralen op zijn naam staan. En dat voor een renner uit een land dat nog niet heel lang geleden in het geheel niet op de wielerkaart stond. Als Nederland zo'n renner zou hebben, waren we met z'n alleen in opperste staat van opwinding.
Vroeger werden renners als Sagan door de Tourvolgers steevast als exoten bestempeld. Avonturiers die tegen de heersende sportcultuur een uitdaging zochten en vonden in de Tour. In 1950 dook de eerste exoot op, een Algerijn, Abdel-Kader Zaaf. Hij schreef meteen klassieke Tourhistorie. Wat wil het verhaal? Het gebeurde in een tocht van Perpignan naar Nimes, onder een strakblauwe hemel met tropische temperaturen. Ideaal weertje voor een wandeletappe, maar ook ideaal voor Zaaf om te demarreren.
De Afrikaan, die landgenoot Marcel Molines meekreeg, nam in deze bakoven 20 minuten voorsprong, totdat hij van een de toeschouwers langs het parcours een bidon aannam om de dorst te lessen. Er bleek echter wijn in te zitten. Niet veel later zigzagde Zaaf over de weg, liet zijn vluchtmakker gaan en besloot onder een boom even bij te komen. Hij viel prompt in slaap en toen hij weer opstapte was hij zo versuft dat hij het peloton tegemoet reed. Het verhaal staat in vele varianten beschreven in de Tourgeschiedenis en Zaaf hield er tal van lucractieve schnabbels (veelal wijnproeverijen) aan over.
De eerste exoot die ook echt presteerde was een Oostenrijker, Adolf Christian geheten. Hij werd zo waar derde in de Tour van 1957, op ruim 17 minuten van de Franse revelatie Jacques Anquetil. Niet veel later dook er een opvallende Ier op in het Tourcircus, Malcolm Elliot, die in 1963 verbaasde met ritwinst in Roubaix. Tom Simpson was de eerste Engelstalige renner die meestreed om de gele trui. Voor hem echter geen gladiolen, maar de dood. Op de flanken van een bloedhete Mont Ventoux stierf Simpson in 1967 in het harnas. Een decennium later waren de Noord Knut Knudsen en de Deen Ole Ritter, twee hardrijders pur sang, trendsetter voor het Scandinavische wielrennen.
In de jaren tachtig zette Raul Alcala, rijdens voor het Nederlandse PDM, Mexico op de Tourkaart. En Luis Herrera Colombia. Waarna in de jaren '90 Oostblokrijders van diverse pluimage (Polen, Russen, Oezbeken, Litouwers, Oekrainers en wat dies meer zij) zich in het Franse wielercircus meldden. Velen met succes, zoals de brute sprinter Djamoline Abdoesjaparov, die met 9 dagzeges hoog op de topscorerslijst aller tijden staat. En wat de te denken van Alexander Vinokourov, de Kazachstaan die momenteel aan zijn zwanenzang als wielrenner bezig is.
En nu is Peter Sagan een gevierde exoot. Hij was de Grote Man van de eerste Tourweek met liefst drie ritzeges. Een Slowaak dus. Maar toch niet de eerste Slowaak die op een racefiets door Frankrijk reed. Die eer komt Jan Svorada toe, een gerespecteerde sprinter die in 1994 de etappe Rennes-Futuroscope op zijn naam schreef. Maar dat is dan ook de enige vergelijking die gemaakt kan worden. Sagan is een veel en veel betere coureur, een zeldzame klasbak. Daar kunnen de Slowaken nog veel (sport)plezier aan beleven.
Het zij ze gegund.
maandag 2 juli 2012
Derde Helft (1 juli)
De Euroborg is er niet alleen voor voetbal. Nee, in de Groene Kathedraal kan ook getrouwd worden. Logisch dan ook dat Bas Kammenga dat daar gaat doen en wel op vrijdag 10 augustus (ijs en weder dienende). Hij is verknocht aan FC Groningen en werkt er ook nog. Bas is een gouden kracht op de afdeling communicatie. Hij is als statisticus de lopende encyclopedie van de Trots van het Noorden. O ja, Bas treedt in het huwelijk met Jiddy Zwols, die hij bij een andere Grote Liefde - Donar - heeft leren kennen. Er is ook al gezinsuitbreiding op komst. De kleine Kamminga, aldus FC-directeur Hans Nijland, staat voor oktober gepland.
Nog meer 'trouwnieuws'. Een van de dochters van oud-schaatscrack Jan Uitham, de 49-jarige Belinda, trad vrijdag in het huwelijk met Jan Huisman, een voetbalman die ooit furore maakte bij de VV Stedum en zich tegenwoordig op bestuurlijk vlak inzet voor de VV Noordwolde. De plechtigheid werd voltrokken door niemand minder dan Peter Rehwinkel. De burgemeester van Groningen is een volle neef van Jan Uitham, vandaar!
De Groninger voetbalscene was afgelopen donderdag te vinden in het Buckshot Café aan het Zuiderdiep, daartoe uitgenodigd door Wim Fokkema. De amateurtrainer, die zich de laatste jaren met name bij PKC '83 bezig hield als adviseur technische zaken en ook wel eens bij RTV Noord aanschuift als analist, is 60 jaar geworden en dat was voor hem reden om de tap ruimhartig te laten stromen.
Hans Buissink, bestuurslid commerciele zaken bij volleybaleredivisionist Lycurgus, had ook wat te vieren. Hij is voor de tweede keer opa geworden. En weer van een kleindochter, Eline geheten. Buissink heeft daarvan - om het in wielertaal uit te drukken - zoveel 'moraal' gekregen, dat de begroting van Lycurgus komend seizoen kan worden opgeschroefd naar drie ton.
Geert Langius woont in Annen maar is (voetbal)fan van Meppen. Nee, niet Meppen bij Zweeloo maar het Duitse Meppen, pal over de grens bij Zwartemeer. SV Meppen dus, de club die door de jaren heen ook veel noordelijke voetballers onder contract heeft gehad, zoals Johan Derksen, Gienus Meijerink en Rolf Veneboer in de jaren zeventig van de vorige eeuw. Momenteel vertonen Johan Wigger (ex-FC Emmen), René Wessels (Emmen en Veendam) en Bas Schepers (FC Emmen) hun kunsten bij de Trots van het Emsland, de club die heel Duitsland ooit verbaasde met een jarenlang spraakmakend verblijf in de Tweede Bundesliga. Langius wil de noordelijke voetballiefhebbers even attent maken op het 100-jarig bestaan van SV Meppen. Hoogtepunt van het eeuwfeest is een vriendschappelijke wedstrijd op 11 juli a.s. tegen de Duitse kampioen Borussia Dortmund. Voor kaarten zie website SV Meppen.
Heet van de naald wil ik u ook nog even treurig nieuws brengen. Na het verscheiden van Jan Willems heeft de stad-Groninger voetbalclub Velocitas nog een clubicoon verloren. Het is Jo Slijfer, die in de jaren veertig van de vorige eeuw nog met deze volksclub op het allerhoogste, dus landelijke niveau speelde. Met elftalgenoten als de legendarische keeper Piet van Dorst, de robuuste stopperspil Cees Ruben, de reeds gememoreerde Jo Willems en de kwikzilverachtige linksbuiten Careltje Heideveld, behoorde Slijfer, een bedrijvige 'binnenspeler', tot de laatste gouden generatie van de groenwitten. Later genoot hij bekendheid als de warme bakker van de Korreweg. Jo Slijfer werd 91 jaar.
Nog meer 'trouwnieuws'. Een van de dochters van oud-schaatscrack Jan Uitham, de 49-jarige Belinda, trad vrijdag in het huwelijk met Jan Huisman, een voetbalman die ooit furore maakte bij de VV Stedum en zich tegenwoordig op bestuurlijk vlak inzet voor de VV Noordwolde. De plechtigheid werd voltrokken door niemand minder dan Peter Rehwinkel. De burgemeester van Groningen is een volle neef van Jan Uitham, vandaar!
De Groninger voetbalscene was afgelopen donderdag te vinden in het Buckshot Café aan het Zuiderdiep, daartoe uitgenodigd door Wim Fokkema. De amateurtrainer, die zich de laatste jaren met name bij PKC '83 bezig hield als adviseur technische zaken en ook wel eens bij RTV Noord aanschuift als analist, is 60 jaar geworden en dat was voor hem reden om de tap ruimhartig te laten stromen.
Hans Buissink, bestuurslid commerciele zaken bij volleybaleredivisionist Lycurgus, had ook wat te vieren. Hij is voor de tweede keer opa geworden. En weer van een kleindochter, Eline geheten. Buissink heeft daarvan - om het in wielertaal uit te drukken - zoveel 'moraal' gekregen, dat de begroting van Lycurgus komend seizoen kan worden opgeschroefd naar drie ton.
Geert Langius woont in Annen maar is (voetbal)fan van Meppen. Nee, niet Meppen bij Zweeloo maar het Duitse Meppen, pal over de grens bij Zwartemeer. SV Meppen dus, de club die door de jaren heen ook veel noordelijke voetballers onder contract heeft gehad, zoals Johan Derksen, Gienus Meijerink en Rolf Veneboer in de jaren zeventig van de vorige eeuw. Momenteel vertonen Johan Wigger (ex-FC Emmen), René Wessels (Emmen en Veendam) en Bas Schepers (FC Emmen) hun kunsten bij de Trots van het Emsland, de club die heel Duitsland ooit verbaasde met een jarenlang spraakmakend verblijf in de Tweede Bundesliga. Langius wil de noordelijke voetballiefhebbers even attent maken op het 100-jarig bestaan van SV Meppen. Hoogtepunt van het eeuwfeest is een vriendschappelijke wedstrijd op 11 juli a.s. tegen de Duitse kampioen Borussia Dortmund. Voor kaarten zie website SV Meppen.
Heet van de naald wil ik u ook nog even treurig nieuws brengen. Na het verscheiden van Jan Willems heeft de stad-Groninger voetbalclub Velocitas nog een clubicoon verloren. Het is Jo Slijfer, die in de jaren veertig van de vorige eeuw nog met deze volksclub op het allerhoogste, dus landelijke niveau speelde. Met elftalgenoten als de legendarische keeper Piet van Dorst, de robuuste stopperspil Cees Ruben, de reeds gememoreerde Jo Willems en de kwikzilverachtige linksbuiten Careltje Heideveld, behoorde Slijfer, een bedrijvige 'binnenspeler', tot de laatste gouden generatie van de groenwitten. Later genoot hij bekendheid als de warme bakker van de Korreweg. Jo Slijfer werd 91 jaar.
Abonneren op:
Posts (Atom)