Derde Helft (232)

Hans Top laat zich graag zien in de Groninger sportwereld, zoals deze dagen bij het Leekster Voetbalgala. Als succesvol dakdekker wil de Hoogkerker nog wel eens wat sponsoren, maar daar stopt hij in het nieuwe jaar mee. De oud-atleet is ’een beetje zat van het gezeur’ bij veel clubs. Dat leidde er toe dat hij onlangs bij Pelikaan S van het tableau der geldschieters is verdwenen omdat hij zich niet kan vinden in het zijns inziens onsportieve gedrag langs de lijn van Wim Bulten, de Berlusconi van deze ambitieuze club. Aan het eind van het lopende seizoen lopen zijn contracten af met Gorecht, Oranje Nassau en Hoogkerk en daar houdt hij het ook voor gezien. Hij mist vooral de insteek om samen vol ergens voor te gaan. Of zoals hij het noemt, terwijl hij het gebaar maakt in zijn handen te spuwen, de groene raggel. Als voorbeeld noemt hij zijn dorp Hoogkerk, waar nogal wat sportevenementen zijn verdwenen nu ook de Alto di Hoogkerk, een nog piepjonge wielerkoers, al weer van de kalender dreigt te verdwijnen.

Wie zeker nog niet van plan is te stoppen met sport, is Jan Leegwater. De voormalige burgemeester van Kloosterburen en Scheemda, inmiddels 77 jaar, komen we ook geregeld in diverse sportcircuits tegen. Is het niet op de tribune van ACV, Drachtster Boys, Titan of Nieuw Buinen, dan wel lopend met zijn vrouw Ria langs een kerk waar omheen een wielerkoers wordt georganiseerd. Ook is de man die zich afficheert als de ontdekker van Steven Rooks, veel te zien in etablissementen waar groene tafels staan. Daar niet passief maar actief, met een biljartkeu in de hand. Hij geldt als een van de matadoren in het noordelijke seniorencircuit, zoals hij vorige week weer eens bleek in Zuidlaren, waar hij het open Zuidlaarder kampioenschap in de wacht sleepte.

Theo Jurriens beleefde een veel mindere Kerst. Zeg maar gerust heel beroerde feestdagen. De doctorandus die feilloos computers bedient bij schaats- en wielerwedstrijden, maar vooral bekendheid geniet als topastronoom bij de Groninger universiteit, leed onder - zoals hij het zelf omschreef - astronomische pijn in de heupstreek. Uiteindelijk belandde hij op ‘Vierde Kerstdag’ in het UMCG, waar na onderzoek bleek dat hij niet alleen last had van een versleten heupgewricht, maar vooral van een bacterie die daar absoluut niet hoort te zitten. Het chirurgische mes heeft inmiddels zijn werk gedaan. We wensen Theo een snel herstel toe.

Helaas moeten we, op de drempel van oud en nieuw, ook weer een afscheid voor eeuwig melden. Dit keer van Henk Krikke, de eerste Groninger ijshockeyinternational, die plotseling op slechts 60-jarige leeftijd is overleden. Henk Krikke debuteerde als 16-jarige bij GIJS en speelde liefst 339 wedstrijden voor de club. Zijn handelsmerk; verdediger met een striemend slapshot. Hij bracht het tot 40 interlands en vier WK’s, waarna hij in de voetsporen van zijn vader trad en een artsenbestaan opbouwde.

Derde Helft (231)

Tonny van Leeuwen werd onlangs geëerd met een standbeeld voor zijn verdiensten voor GVAV, de voorloper van FC Groningen. Van Leeuwens voorganger was ook een (zeer) illustere keeper, maar hij moet het vooralsnog doen met een speld. We hebben het over Otto Roffel, een van de Oosterparklegende’s van het eerste uur. Hij is nog altijd in hart en ziel GVAV-er, hoewel hij al weer heel lang in Amstelveen zetelt. Roffel werd vorige week geëerd voor een zijn 75-jarig lidmaatschap. Hij verdedigde liefst 384 keer (1947-1964) het doel van het blauwwitte vlaggenschip en bracht het tot eenmalig reserve van het Nederlands elftal. Na zijn voetballoopbaan behield Roffel (87) zijn bekendheid als directeur van het Olympisch Stadion.

Ook Henk Ludolphy werd in het zonnetje gezet vanwege hetzelfde ’dienstverband’ bij GVAV als Otto Roffel. Dat GVAV-ers clubtrouw zijn bewijst dit lijstje van overige jubilarissen: Appie Broesder (65 jaar), Henk Nijdam en Arie van der Laan (60), Cor Kregel en Gerard Kijlstra (55), Bé Kort (50), Mark Bakker en Eddy Koers (40) en Ronald Senechal (25). Ook enkele scheidende bestuursleden vielen in de prijzen. Inmiddels oud-voorzitter Alex Huisinga werd erelid en Harry Sipsma, Bert Smit en Jack Schilder kregen het lidmaatschap van verdienste aangeboden. Die eer viel ook kantinemedewerker/elftalleider Bertus Huizenga ten deel.

Hij fietst niet voor de nieuwe profploeg van Lotto.nl/Jumbo, maar Melvin Boskamp mag wel het tricot van de formatie van directeur-sportief Richard Plugge ten doop houden. Al op de tweede dag van 2015 zal dat gebeuren. Hoe dat zit? Nou, die dag start de Rotterdamse Zesdaagse en daarin start de Leekster aan de zijde van Lotto-sprinter Barry Marcus. Lotto eiste dat Marcus in de kleuren van Lotto zou fietsen en daarom moet Boskamp, die voor Parkhotel Limburg koerst, zich schikken. Hij heeft er geen probleem mee.

Bart Kruizinga is zo’n hartstochtelijke fietser, dat er wel eens gekscherend wordt gezegd dat hij in zijn vrije tijd politieman (in Hoogezand) is. Bart geniet echter vooral bekendheid als de bestuurlijke kopman van de toerfietsclub Toer ’80 in Bellingwolde en zet zich met hart en ziel in voor de strijd tegen kanker, samen met Arjan en Wilma Kuiper, Margriet Kaput en Gea en Marieke Kruizinga. Allemaal (achter)namen die, én lid zijn van Toer ’80 én met een K beginnen. Hun actie heet dan ook www.k6tegenkanker.nl. Om hiervoor nog meer aandacht te genereren is Bart Kruizinga ook gaan zingen, met broer Evert. Hun nummer Over hoge bulten heeft zelfs de keuzelijst van RTV Noord’s Alle 50 Goud gehaald.

De jeugdopleiding van Be Quick 1887 staat sinds jaar en dag hoog aangeschreven. Dat leidt er toe dat oud-profs hun kinderen graag naar de Esserberg brengen. En daarbij ook nog eens veel bruikbare kennis van zaken meenemen. Zo is er bij de Good Old een technische klankbordgroep voor jeugdvoetbal, met namen als Edwin Olde Riekerink, Ronald Steenge, Arjan Blaauw en Bas Roorda. Een aardig visitekaartje!

Derde Helft (230)

Hoe ouder, hoe gekker. Angelo Cijntje kan er over mee praten. De kleine man die op de Langeleegte tot een van ’s lands cultvoetballers werd uitgeroepen, kan terugzien op een onvergetelijk 2014. In het voorjaar debuteerde hij als 33-jarige bij FC Groningen nog eventjes in de eredivisie. En afgelopen zaterdag maakte hij als 34-jarige het doelpunt van zijn leven, als speler van het Asser ACV. Hij scoorde op superbe wijze uit een vrije trap van zo’n 30 meter. Cijntje liep vervolgens naar de ACV-bank en maakte het wisselgebaar, alsof hij wilde zeggen: Dit is hét moment om te stoppen. Maar trainer Hans de Jong ging daar niet op in. Hij kan deze kolonicio nog niet missen.

Hij was, als directeur-sportief van het kortebaanschaatsen in Lageland-Hamberg, al (onbezoldigd) afgezant van Koning Winter, maar Aaldrik Evenhuis doet veel en veel meer in Harkstede en omstreken. Hij was er (o.a.) onderwijzer, voorzitter van de toneelclub en ook diende hij de v.v. Harkstede, voetbal dus. Afgelopen week nam hij afscheid als bestuurder van deze club, die hem passend beloonde: met het erelidmaatschap. Gelukkig blijft Evenhuis, die als een Don Quichotte vecht voor het in verval geraakte kortebaanschaatsen, zich inzetten voor Lageland-Hamweg en mogen we hopen dat Koning Winter nog een mooie rijderij voor hem in de aanbieding heeft.

Er is ons weer een bezield sportbestuurder ontvallen en wel Johan Gerard Hoendervanger. De geboren Pekelder heeft veel verdiensten op zijn conto in diverse sportgemeenschappen. Hij diende de KNZB (zwembond), deed in Haren gemeentelijke sportzaken en was ook actief in de interregionale sportkoepel van de EDR, een afkorting die staat voor Eems Dollard Regio. Voor zijn vele sportwerk is Gerard (roepnaam) Hoendervanger, die 81 jaar werd, onderscheiden met het lidmaatschap in de orde van Oranje Nassau.

Ook een noordelijke sportprominente is heengegaan, Joke de Boer. Zij heeft een verleden als topvolleybalster, haalde zelfs het Nederlands team. Ze genoot faam als zeer begaafde spelverdeelster. Eerst in Dokkum bij DVC, waar ze met Josefien Wortelboer, Carolien Keulen en Martje de Vries meermalen de beste van Nederland werd en zelfs Europees furore maakte. Daarna regisseerde ze het spel bij het Groninger Lycurgus, waar ze set ups gaf aan Ingrid Veldscholten, Betty Timmermans en Baukje van Diggelen. Joke de Boer is slechts 58 jaar geworden. 

De ijshockeyclub GIJS vierde zaterdag haar negende lustrum. Hoewel nog jong heeft de club al een prachtige historie opgebouwd, die tijdens de festiviteiten in Kardinge was uitgestald door Reint Komdeur en Jack Venema, de beide archivarissen van de roodgele club. Hoofdgast was Frans van Erp, als commandant van de toen nog in Appingedam gelegerde (luchtafweer) artillerie één van de grondleggers van het Groninger ijshockeybolwerk. Frans is inmiddels 93, maar staat er nog toppie op. Voorzitter Jacob van Gelder begroette ook de oud-internationals Chris Eimers en Johan Toren. Ze zaten in een forum onder leiding van Theo Sikkema (RTV Noord) en freelance-journalist Rein van Kats.

    

Derde Helft (229)

De noordelijke voetbalwereld heeft afgelopen week afscheid genomen van haar voorzitter, Jan van Driel. De farewellparty voor de 70-jarige Beilenaar was niet alleen een aaneenschakeling van loftuitingen, het was ook lachen geblazen bij Van der Valk in Assen. Niet in het minst om een uitspaak van Van Driel zelf, ooit gedaan in een vergadering van het district Noord, toen het over homoacceptatie in het voetbal ging. Bureaumanager René Ahlers, een van de sprekers deze avond, haalde hem nog even - ter leringhe en de vermaeck -  aan: ”De homoacceptatie zit bij ons in de pijplijn.” Dat was dus ook Jan van Driel, droge humor.

Ene Benno Buurke kreeg de lachers eveneens op zijn hand. Maar hij was er als conferencier (stijl Herman Finkers) dan ook voor ingehuurd. Welke Groninger bestuurders zagen we zoal Van Driel de afscheidshand drukken? Nou, Ed Zijp en Robbert Klaver, respectievelijk ex-voorzitter en directeur commerciële zaken van FC Groningen. Bas Roorda, teammanager van de FC, zat zelfs aan tafel bij Van Driel. Hij is dan ook diens schoonzoon. Dick Osinga van Be Quick 1887 mocht als voorman van Be Quick 1887 Van Driel namens alle clubs toespreken. De preses van Good Old greep deze gelegenheid aan om met gestrekt been de nieuw in te voeren, en mede door Van Driel geïnitieerde voetbalpiramide te tackelen. Desondanks werd ook om hem gelachen, maar dat had als oorzaak dat hij in het vuur van zijn verbale geweld het spoor van zijn tekst bijster raakte. Romke Hoogstra, omringd door vrouwelijk schoon, liet zich zien als oud-directeur van Eurovoetbal. Hij heeft weer een eervolle klus in Oost-Europa van de UEFA gekregen, is in Sofia als venuemanager aangesteld voor EK-wedstrijden van het Bulgaarse elftal. Hetgeen inhoudt dat hij alles rond zo’n partij in goede banen moet leiden.

Ja en Berend Rubingh was er. De Harener organisatiedeskundige is met zijn bureau Manage to manage al enkele jaren druk doende in de Zeister bossen, waar hij de ene na de andere KNVB-reorganisatie handen en voeten geeft. Oud-amateurinternational Gerard Molenaars (namens Oranje Nassau), tegenwoordig werkzaam op het bondsbureau in Heerenveen, was er als chef van het ontvangstcomité.

Verder troffen we Herman Buissink, ooit een gedreven sportambtenaar in Marum en nu als pensionado actief voor het Asser Achilles 1894. Herman doet er commerciële zaken. Frits Boerema, de voorganger van Van Driel, liet zich de bitterballen en vlammetjes evenmin ontgaan, net als David Woortman (Van Driels opvolger),Simon A. Schuil (ex-arbiter), Martin Broekmans (FC Bedum) en Gerard Bults, de voormalige haarlemmerolie van BV Veendam.

Toppers van een hogere orde waren er ook; Harry Been (organisator Euro 2000), Riemer van der Velde (ex-boss van SC Heerenveen) en zijn trouwe rechterhand voetbalzaken in het Abe Lenstrastadion, Foppe de Haan. Over orde gesproken: Jan van Driel verliet (lachend) de zaal als Ridder in de Orde van Oranje Nassau.

Een mooi, ultiem cadeau van onze koning. Verdiend ook, vond iedereen gezien het applaus.

   

Derde Helft (228)

In 1992 won hij met het Nederlands team zilver op de Olympische Spelen van Barcelona en als trainer-coach zette hij, inclusief zijn zoon Rutger, Lycurgus af in de top van het vaderlandse volleybal. En wat doet Ronald Zoodsma nu? Hij speelt weer. Als 48-jarige heeft hij zijn rentree gemaakt bij Lycurgus 2. Hij wordt daar omringd door jongens die ook altijd een bovenmodaal balletje hebben kunnen slaan, zoals Jurjen Veerman (spelverdeler), Wim Kramer (piloot die nooit piloot is geworden), Kasper Schoonen, Marcel Huisjes, Eric Janse en Bernard Rosing. Het is dan niet verwonderlijk dat dit team de voornaamste titelkandidaat is de tweede divisie.

Zaalsportclubs hebben het tegenwoordig moeilijk om financieel overeind te blijven. Steeds vaker gaan er stemmen op om minder buitenlanders aan te trekken en accenten te verleggen naar  ontwikkeling van talent van eigen bodem. De Groninger topcoaches, zijnde Arjan Taaij (Lycurgus), Henny Woldman en Jaap Romeijn (vrouwen Lycurgus) en Abe Meininger (technisch gedelegeerde van de wereldbond FIVB, zien dat ook in. Vandaar dat zij hebben besloten voorafgaand aan het toernooi om de Noord-Nederland Cup (15-17 uur), 30 december traditiegetrouw in Vries, gezamenlijk een jeugdclinic te verzorgen. Ambitieuze meisjes en jongens kunnen zich melden op dit adres: j_s_de@hotmail.com

­­Nog even een jaartal: 1949. Toen meldde Maarten Gnodde zich als lid van Velocitas 1897. Het eerste elftal haalde hij niet in het Stadspark, maar zijn verdiensten voor de voetballerij  zijn er niet minder om. Want Gnodde ontwikkelde zich tot een van de onverwoestbare werkpaarden in de organisatie. Niet alleen bij Velo, maar ook bij Eurovoetbal. Daar was hij jarenlang chef vervoerszaken. Afgelopen week werd Maarten Gnodde door zijn club geëerd. Hij kreeg een speld voor buitengewone clubtrouw: 65 jaar. Ook was er een onderscheiding voor Robbert Pluim, die met veel bezieling voor de club werkt als coördinator van de F-jes en minipuppies.

In 1949 stond wielrennen in het Noorden nog op een laag pitje. Het was destijds vooral te doen in Brabant en Limburg. Toch waren er ook hier spraakmakende renners te bewonderen, zoals Frans Scheuneman er eentje was. Veendammer die altijd met een ‘groot mes’ reed.  Een kleurrijke stoemper. Tussen zijn Stormvogelsmaten Gezienus Feiken, Fré Mik, Henk Laphor en zijn jongere broer Goos ontwikkelde Frans zich tot een erkend prijsjager in de rondjes om de kerk. Later werd zijn zoon Bert wel een nationale topper, zelfs prof, en datzelfde gold voor kleinzoon Niels. Zo werd hij pater familias van een heuse wielerdynastie. Tot vorige week, want toen overleed Frans Scheuneman na een kort ziekbed. Hij werd 85 jaar.

Een andere kleurrijke Veendammer, Henk Nienhuis, keek vorig jaar de dood in de ogen. Overvallen door prostaatkanker. Wonder boven wonder genas hij en kon Nainhoes (73) onlangs zijn gouden huwelijk (50 jaar) met z’n Greetje vieren. Slechts intimi als Cor van der Steen, eveneens een BV Veendam-diehard, en Jack Wijker (ex-SC Drenthe en tegenwoordig Nienhuis’ financiële steun- en toeverlaat) behoorden tot de genodigden.

 

Derde Helft (227)

De voetballer met de meest beklijvende bijnaam is toch wel (met afstand) Freddy de Grooth, de topschutter van (momenteel) Pelikaan S. Al vele jaren gaat hij door het noordelijke voetballeven als Freddy Frikadel, omdat hij eens verklapte gek te zijn op deze snack en dat hij daardoor nogal aan de gezette kant is voor een voetballer. Inmiddels is De Grooth het zat om als voetballende frikadel door het leven te gaan. Hij is daarom op dieet gegaan, ook al omdat hij last kreeg van zijn overgewicht in de vorm van blessures. Teamgenoot Jos Bulten, de zoon van Pelikaan S-big boss Wim, heeft er wat druk achter gezet. Bulten jr. is een weddenschap met De Grooth aangegaan. Inzet 20 kilo afvallen in twee maanden tijd. De eerste vijf kilo’s zijn er inmiddels af, aldus het programmablad van Pelikaan S.

Wie geen last heeft van zijn gewicht is John ten Cate, 74 jaar en ooit met rooie Jan Blijham de stuwende kracht achter de promotie van FVV naar de eerste klasse. Daarna is John gaan fluiten en dat leverde hem nieuwe successen op. Hij haalde als scheids de top van het amateurvoetbal. Nog altijd fluit hij, onder meer bij de jongste jeugd van FC Groningen. De KNVB heeft hem afgelopen donderdag geëerd voor zijn arbitrale inzet door hem te benoemen tot scheidsrechter van verdienste. De speld en bijbeorende oorkonde werden hem, in het bijzijn van districtsvoorzitter Jan van Driel en KNVB-preses Michael van Praag, overhandigd door de noordelijke scheidsrechtersbaas Jan Hooge.

Over Jan van Driel gesproken, zijn aanwezigheid bij de bijeenkomst van de Scheidsrechtervereniging Groningen was een van zijn laatste activiteiten als voorman van de noordelijke voetballerij. De Beilenaar gaat met pensioen. Hij heeft er 36 jaren opzitten als voetbalbestuurder. Daarin heeft hij een grote staat van dienst opgebouwd. De bond onderstreept dat met het organiseren van een grootse farewellparty. Daags voor Sinterklaas (4 december dus) zal Van Driel, ook schoonvader van FC Groningens teammanager Bas Roorda, in het Asser hotel van Van der Valk in het middelpunt van de belangstelling staan en zal een warme douche aan loftuitingen over hem heen komen. Want één ding staat vast: Jan van Driel was een innemende en betrokken bestuurder.

Het is bepaald niet nieuw, een contest, welke club de beste gehaktbal serveert. Maar de tweewekelijkse keuring van Forward is verstoord door een heuse gehaktbalrel. Wat is het geval? Na de wedstrijd tegen Velocitas wilde de studentenjury onder aanvoering van Luciano de Vries de Velobal aan een test onderwerpen. Maar het kwam er niet van, want de ontvangst van de Velocitanen was, aldus de Three Cheersclub, beneden alle peil. Forward taaide stante pede woedend af. Een pijnlijke toestand vooral ook voor Forward-trainer Dirick-Jan van Strien, die zelf een vrijblijvend balletje trapt bij de groenwitten. Maar, aldus het clubblad De Oude Schoen, Velo krijgt een (eerlijke) herkansing. Vooralsnog leidt FC Lewenborg het klassement om de Gouden Gehaktbal.

 

Derde Helft (226)

We horen niet zo veel meer van hem, maar hij is nog zo scherp als een mes. En dat terwijl hij vorig jaar door medici was opgegeven. Een oudemannenkwaal had hem zodanig toegetakeld dat zijn leven nog slechts een kwestie van weken was. Henk Nienhuis, ofwel Mister Veendam, kon zijn testamant wel laten opmaken, zo luidde de onheilstijding. Echter, de wonderen zijn de wereld niet uit. Met dank aan de Stadskanaalster uroloog Van der Wijk. Hij richtte Nainhoes letterlijk en figuurlijk weer op. Anno 2014 is Henk Nienhuis (73) weer ouderwets still alive and kicking. Dat bleek vorige toen hij als vanouds aan de telefoon hing over een publicatie waarin hij zich niet kon vinden. Het ging over de uitvaart van Veendams oud-bestuurslid Bart Nijland. Daar lieten zich weinig oud-bewindvoerders van de club zien, was het verhaal. Nienhuis voelde zich aangesproken: ”Ik wil toch wel even laten weten dat ik er wél was hoor! Samen met Cor van der Steen.” Trouwens, ook plaatsvervangend Mister Veendam, Jan Korte, bewees Nijland de laatste eer. En ook Greetje Reisiger, die commercie deed bij de oud-profclub, was er. Waarvan acte derhalve.

Een andere Veendam-prominent, Willem Molema, was ook al ontevreden over de pers. De voorzitter van Oud-SC Veendam mailde de redactie van Groot Groningen dat hij, in tegenstelling tot wat er in deze krant stond, in het geheel niets van doen heeft met de Veendammer organisatie rond de retro tweede divisie, een competitie van vier failliete profclubs die komend jaar zijn beslag moet krijgen. Ook hier dus: waarvan acte!

Is Henk Nienhuis Mister Veendam, Hilbrand Ausema draagt deze eretitel bij Donar. Met afstand. Hij dient de club al sinds 1972 en is enige stabiele factor binnen de Groninger basketbaltrots. Ausema, de laatste jaren hoofd vrijwilligers, mag gerust als de Haarlemmer olie van Donar worden gezien. Maar niet lang meer, hij vindt het de hoogste tijd om te gaan. ”Ik word komend jaar 75 en dat is een leeftijd waarop je toch wel weg moet wezen. Het is mooi geweest.”

Ook Jan Suidhoff was er al bij, toen de eerste basketbalprofs (de Amerikaan Fred DeVaughn en de Joegoslaaf Misco Cermak) hun opwachting maakten in Groningen. En alsof de duvel er mee speelde, twee dagen na de melding van Hilbrand Ausema liet hij me via Linkedin weten dat hij het ook bij Donar voor gezien houdt. Jan was de man van de techniek, introduceerde in de Groninger zaalsport beeld- en geluidseffecten. Hij was de man ook die voor het eerst in een Nederlandse sportarena het We are the champions van Queen liet schallen. Kortom, twee Mohikanen die gaan.

Van afscheid nemen wil Karst Doornbos voorlopig niets weten. Hij was ooit gezegend met het eervolle predikaat de Lévitan van het Westerkwartier als organisator van (wieler)Omloop van Niekerk-Oldekerk. Maar Karst was vooral een superbe schaatsenslijper. En nóg! Niet volgens oude technieken, nee hij gaat met de tijd mee en slijpt nu zelfs met high tech-middelen. U kunt met hem afspraken maken op de volgende telefoonnummers:  0594-502282 of 06-12796866. Beleefd aanbevelend!

Derde Helft (225)

Heeft Aalderd Duinkerken mondiale voetbalhistorie in Oostwold (Wk) geschreven? Gaat de spits van het Roodeschoolse Corenos sinds zaterdag de boeken in (all over the world) met het snelst gescoorde doelpunt ooit. Slechts drie (3) seconden had hij nodig om zijn club bij Pelikaan S naar 0-1 te schieten. Dat ging zo: Roel Munting trapte af met een tikkie breed, waarna Duinkerken zag dat doelman Jonathan Hensens nog niet in zijn doel stond en hem prompt verschalkte met een precieze lange trap. Jammer nou dat Pelikaan S-tv (ja, dat bestaat echt) te laat was om deze curieuze goal voor de eeuwigheid vast te leggen. Cameravrouw Anke Dijkhuis, nota bene dochter van ex-RTV Noord-baas Roel Diekhoes, was simpelweg te laat met installeren van haar apparatuur. Het werd overigens 10-2.

De scheidsrechtersvereniging Groningen & Omstreken is een club die zich onderscheidt met bijzondere activiteiten. Met dank aan bestuursleden als Robert van Dorst (voorzittter), Marcel Bellinga, Jannes Mulder, Evert IJspeert, Marc van der Haak en Martin Schipper. Binnenkort is het weer raak, want voor 20 november hebben de heren niemand minder dan KNVB-voorzitter Michael van Praag gestrikt voor een causerie. Jawel, de man die als enige bestuurder de almachtige Sepp Blatter, FIFA-voorzitter, durft te bekritiseren.  Vanwege de te verwachten publieke belangstelling wordt uitgeweken naar het Hampshire-hotel. Wilt u er bij zijn? Dat kan als u zich aanmeldt op dit mailadres: covsgroningen@gmail.com

Ooit was ook Bart Nijland bondsbestuurder. Niet zo maar eentje, maar de man die SC Veendam bij herhaling heeft gered van de (uiteindelijk) onafwendbare ondergang. Maar nadat Veendam ter ziele is gegaan, geraakte hij in de vergetelheid. Dat bleek vorige week bij de crematie van deze markante Kolonicio, die op 87-jarige leeftijd is overleden. Oud-Veendamspeler Jan Feiken was bij de uitvaartplechtigheid en verbaasde zich over de afwezigheid van tal van oud-bestuurders van Veendam. Feiken: “Alleen Jan de Vries was er. De rest schitterde door afwezigheid. Te triest voor woorden, maar zo gaat het tegenwoordig in de maatschappij.” Gelukkig was Willem Molema, de voorzitter van oud-Veendam, er wel met zijn mede-bestuurders. Willem hield een indrukwekkende rede.

Het moest afgelopen zaterdag een gedenkwaardige meet en greet worden van de reünisten die in de jaren zeventig aan de basis hebben gestaan van de onweerstaanbare opmars van GRC Groningen naar de top van het amateurvoetbal, de hoofdklasse. De namen op de invitatielijst logen er niet om: Donnie Smid, Piet Dol, Peter van Oosten,  Michiel Kompier, Gerriet Zielstra, Hans Leber, Kor Sinning, Jacob Melessen, Gerard van Nieff (vader van FC’s Yoell), Harrie van der Hoeven (zoon van wijlen GVAV’er Bram), Gerrie Mannes, de broers Harold en Peter Visser (zonen van de legendarische verzorger Johnny), Grafton Holband (ook ex-FC Groningen) en trainer Ger van Gelder. Maar de echte kopstukken, de gebroeders Erwin en Ronald Koeman, waren absent. Onvoorziene verplichtingen met hun club Southampton. Via een skypeverbinding was er toch nog contact. Voor GRC hebben de Koemannen altijd even tijd.

Derde Helft (124)

Retro is in, ook in de voetballerij. Die wetenschap bracht de journalisten Leo Oldenburger (jarenlang SBS-commentator bij Oranje) en Edwin Struis (Nu Sport) op het idee een competitie voor failliete profclubs op te zetten. Tot de uitverkoren clubs behoort BV Veendam, samen met FC Wageningen, SVV Schiedam en HFC Haarlem. Ze worden volgend jaar juni bijeengebracht in een tweede divisie oude stijl. Jan Korte is inmiddels aangesteld als coach van Veendam. We mogen hem helpen. Bij deze mijn elftal: Op doel Egbert Darwinkel (VAKO); achter Angelo Cijntje (ACV), John van Dalen (ACV), Jelle Wagenaar (ACV)en Guus de Vries (WKE); middenveld met Patrick Lip (Genemuiden), Erwin Buurmeijer (ACV) en Haaye Feenstra (ACV); voor Kazim Bizimana(Viboa), Age Heins Boersma (Boso Sneek) en Robbie Holder (WKE). Wat is uw opstelling en stuur die naar dickheuvelman@live.nl. Weet wel dat oud-kolonicio’s die nog bij profclubs actief zijn, geen toestemming krijgen voor deze wedstrijden.

De schaatsstatisticus van Groningen, Taeke Plas, heeft zijn 39^ste Scheuveljoarbouk afgeleverd. Als altijd zijn alle cijfers en ranglijsten weer ingeleid met enkele gepeperde en soms zelfs niets ontziende commentaren. Iedereen die bij Taeke’s geliefde langebaanschaatsen kritische kanttekeningen plaatst, komt vroeg of laat aan de beurt. Voor de laatste keer overigens, want de cijferfreak geeft er de brui aan. Er is steeds minder interesse voor zijn werk, waarvoor ook Peter Boogers (eerste Groninger sprinter die onder de 40 seconden reed) en Erick van Egeraat de basis hebben gelegd. Taeke: “De nieuwe generatie schaatsenrijders bekijkt alles via internet. (…) Het loont niet meer zo veel tijd te spenderen aan iets dat niet optimaal wordt gewaardeerd.”

Gaan we over naar de zure bommenregen die Taeke tot slot liet neerdalen. Allereerst werd Mart Smeets neergesabeld, door Taeke verantwoordelijk gesteld voor het bij herhaling afzeiken van de 10 kilometer,  die ‘de Mart’ afdeed als het kijken naar het groeien van gras. Plas: “Terwijl wij als schaatsfans moesten aanhoren hoe flitsend en spectaculair het Amerikaanse basketbal wel was. Alleen al daardoor ben ik basketbal gaan haten.”

Maar een schaatsgrootheid als Ard Schenk staat bij Plas eveneens op de zwarte lijst. Want ook Schenk vindt de 10 kilometer niet meer van deze tijd. Dus is pek en veren zijn deel. Taeke: ”Geen standbeeld voor deze man. Jawel, een standbeeld met hem aan de galg! Met op de sokkel deze tekst: ”Deze drievoudig Europees- , wereld- en Olympisch kampioen vermoordde het allroundschaatsen.”

Ook met Rintje Ritsma, de man die dit jaar via het NK in het Olympisch Stadion het schaatsen op open ijs nieuw leven in blies, vereffende hij een rekening. Plas verwees naar de tijden toen Ritsma fel tegenstander was van buitenbanen. Plas: ”Ik denk dat hij op deze leeftijd al lijdt aan Alzheimer.” En ISU-baas Ottavia Cinquenta is een draaikont van jewelste.

O ja, Taeke’s Oadelskalender (eeuwige ranglijst) wordt bij de vrouwen nog steeds aangevoerd door Jorien Voorhuis en bij de mannen door Yuri Solinger.

 

 

EN DAN DIT NOG EVEN……

Reünie van een vergeten club, GCSV

 

 

In de categorie vergeten clubs aandacht voor GCSV, ooit een stad-Groninger club waar de (gereformeerde) waarden nog steviger waren verankerd dan bij Oranje Nassau. Desondanks hebben de groenzwarten de tand des tijds niet overleefd. Opgericht in het grote babyboomjaar na de oorlog (1946) fuseerde GCSV in 1994 met de blauwzwarten van Hellas VC. Dat gebeurde onder de vlag van FC Paddepoel. Het werd geen succes, want deze redelijk nieuwbakken wijkclub bestaat ook al niet meer.

Inmiddels heeft de weemoed toegeslagen bij de voormalige GCSV-ers. Reden voor Mello Boer, nu in de gelederen van Velocitas 1897 te vinden, een reünie te organiseren. Komende zaterdag, 8 november krijgt die zijn beslag in de kantine van Velo. Met dank ook aan Hans Top, de oud-atleet die als dakdekker regelmatig opduikt als sponsor in de Groninger sportwereld.

Mello Boer heeft al zo’n 80 inschrijvers genoteerd voor dit feestje. Ongetwijfeld zal ook de meest prominente GCSV-er aller tijden van deze partij zijn. We hebben het dan over Piet(je) Doornbos, een van de beste keepers die de stad heeft voortgebracht. Piet werd door Velocitas, toen het nog in het profvoetbal actief was, ontdekt toen hij nog in het doel van de zaterdagclub GCSV stond. Of Piet bij Velo wilde komen voetballen, kon hij ook nog een paar centen verdienen.

Nou, dat wilde de talentvolle keeper wel. Er was echter één probleem: in Huize Doornbos was zondagvoetbal zo ongeveer het grootste taboe dat bestond. Zoon Piet moest dan ter kerke, liefst twee keer per dag. Daar had Piet echter niet veel belang bij. Als het maar enigszins kon, bedacht hij een smoes om het godsgebouw links te laten liggen. Daar was hij deugniet genoeg voor.

Daarom ook kon hij de verleiding van Velocitas niet weerstaan. Wie van zijn vrienden kreeg nou de kans profvoetballer te worden? Dus liet hij stiekem op de ledenlijst van Velo, destijds een de meest gerenommeerde clubs van de stad, bijschrijven. Hij kreeg er nog geld voor ook. Dat de wedstrijden van Velocitas uitgebreid de krant haalden, kon hem niets schelen. Want, zo redeneerde hij, alles wat zondagsport was, lazen pa en moe toch niet.

Geruime tijd ging dat goed, totdat de heer des huizes een keer werd gevraagd of die Piet Doornbos, die in de krant altijd zulke goede kritieken kreeg als keeper van Velocitas, misschien een zoon van hem was. Pa Doornbos dacht van niet en ja... er zijn wel meer hondjes die Fikkie heten.

Maar voor alle zekerheid vroeg hij Piet toch maar eens op de man af. Piet wilde er toen ook niet meer om liegen, zo was hij ook wel weer opgevoed. Zijn biecht (hoewel, dit is een katholiek begrip) werd hem niet in dank afgenomen, dat spreekt voor zich. Een tijd lang was de sfeer in huize Doornbos zelfs om te snijden. Uiteindelijk gaf vader Doornbos zich toch gewonnen.

Piet Doornbos kan er vandaag de dag nog smakelijk over vertellen. Dit verhaal zal zaterdag zeker aan de orde komen, zeker nu Velo gastheer is van de GCSV-ers. Net als tal van andere anekdotes, want hoe langer geleden hoe mooier (lees: sterker)  de verhalen.

Mello Boer zou graag nog meer GCSV-leden uit vervlogen tijden begroeten. U kunt zich opgeven bij melloboer64@gmail.com

         

Derde Helft (123)

Klaroengeschal vanuit Buitenpost, om precies te zijn uit de Dr. Wumkesstraat 4. Daar resideert Foppe de Vries en hij mag als wielerstatisticus (honoris causa) elk najaar de noordelijke criteriumkoning proclameren. Dit keer is deze vorstelijke eer ten deel gevallen aan Jan Bos. Deze amateur uit het Friese Bontebok neemt de troon over van Muntendammer Paul de Haan. Het is overigens niet de eerste keer dat Bos primus inter pares is geworden. Hij was dat ook al in 2012. Johan Knol uit Midwolde mag zich reservekoning noemen en Harry Sweering (Sneek) staat als nummertje drie genoteerd. Overigens is de koning andermaal geen veelwinnaar. Op zijn palmares kon hij overigens slechts twee rondjes om de kerk bijschrijven, die in Marum en Sneek.

Of Sjors Beukeboom ooit criteriumkoning wordt, staat alleen nog in de sterren beschreven. Sjors, die de lezers van het Dagblad van het Noorden misschien nog kennen als juniorverslaggever, heeft in elk geval talent op de racefiets. Vooral op geaccidenteerd terrein. Zo beklom de 17-jarige jongeman uit Eelde-Paterswolde de Mont Ventoux in een supertijd: 1 uur en 16 minuten. Ook viel zijn coup de pédale op tijdens de recreatieve rondjes op sportpark Corpus den Hoorn. Inmiddels heeft André Boskamp zich via een tipgever over Sjors Beukeboom, die nog nooit een officiële koers heeft gereden, ontfermd. Want Sjors wordt volgend jaar écht coureur. De oud-bondscoach uit Leek ziet in deze Sjors een groeibriljantje.

Nog meer fietsen. Het Colombiaanse cyclisme is, met dank aan jongens als Nairo Quintana en Roberto Uran Uran, bezig aan een internationale opmars. Maar ook een Hoogkerker draagt zijn steentje bij aan de Colombiaanse wielerhausse. Hij luistert naar de naam Albert Raven, voorheen een noordelijke topamateur. Raven woont, sinds hij met een Colombiaanse is getrouwd, al geruime tijd in dit Zuid-Amerikaanse land en op een Colombiaanse licentie werd hij vorige week als kersverse Dreestrekker (65 dus) in het Boliviaanse Santa Cruz de la Siera Pan-Amerikaans kampioen tijdtijden bij de Masters 60+.

Voetbalclub Oranje Nassau houdt haar christelijke vaandel hoog. Voorzitter Jan Buitenhuis en zijn kompaan Kor Mollema wilden wel eens af van het gereformeerde imago en stelden de ledenvergadering voor de C voor VV Oranje Nassau weg te halen. Uit de tijd, vonden ze. Want tegenwoordig is iedereen welkom bij O.N., zelfs heidenen. Maar Buitenhuis had buiten de waard gerekend met dit voorstel. Enkele zeer belegen clubmastodonten in dit geval. Zij meldden zich ter vergadering als fervente tegenstemmers. Buitenhuis wilde geen schisma en trok daarom schielijk zijn voorstel in. Het blijft dus vooralsnog CVV Oranje Nassau.

Er is een biljarter heengegaan, een matador op het groene laken. De beste die we in het Noorden hebben gehad. Dat was Joop Boelens, met afstand. De voormalige hotelier in Wildervank. Joop, die 75 jaar is geworden, was de enige noordelijke ereklasser. Hij speelde tegen grootheden als Henk Scholte, Tiny Wijnen en Hans Vultink en was ook als organisator (NK libre) actief.

Derde Helft (122)

Sinds er anno 1887, het oprichtingsjaar van Be Quick, in Groningen competitief wordt gevoetbald, heeft de stad zich van meet af aan geprofileerd als een voetbalstad. Tal van helden, iconen en legendes zijn bijgezet in de historie, maar een standbeeld, toch het hoogst haalbare als het om ‘eeuwig’ eerbetoon gaat was tot afgelopen zaterdag voor niemand weggelegd. Aan kandidaten geen gebrek. Denk aan de Be Quick-internationals Hans Tetzner, later furore makend als de nationale voetbalknietjesdokter, en Evert van Linge, die als architect ook nog eens het Esserbergstadion ontwierp. Otto Bonsema – eerst Velocitas, daarna GVAV – had (heeft) er ook wel eentje verdiend, net als Martin Koeman.

Onze sportcultuur zit echter helaas zo in elkaar dat we grootheden van weleer redelijk snel vergeten. Maar daar komt langzaam verandering in. Zie de supportersvereniging van FC Groningen, dat haar 30-jarig bestaan cachet gaf door kunstenares Lia Krol opdracht te geven een standbeeld te maken van Tonny van Leeuwen. Hoewel deze buitengewoon spectaculaire keeper al weer 43 jaar geleden dodelijk verongelukte, spreekt hij de oudere FC-supporters nog altijd tot de verbeelding. Het meest treffende staaltje daarvan bij de onthulling van het beeld kwam op naam van Tinus Jager uit Niekerk. Hij had twee sinaasappels meegenomen en legde die liefdevol neer bij het monument. Vanwaar dit gebaar? Nou, Tonny kreeg voor elke thuiswedstrijd een sinaasappelregen van de Zaagmulderswegzijde. Want Tonnie onderhield zijn vitaminepeil tijdens wedstrijden met schijfjes van deze zuidvrucht.

Behalve veel supporters uit de goede ouwe tijd, gaven ook Tonny’s ploeggenoten van toen acte de présence. Van hen was Piet Fransen, Tonny’s stapmaatje, uitverkoren om het doek van het beeld te trekken. Piet, eveneens een legende, deed dat zoals we hem kennen bij dit soort eerbetoon; geëmotioneerd. Met een traan in zijn linker ooghoek: “Ik hoop dat ik na mijn tijd naast hem mag komen staan.”

John Schurer, de voorzitter van de supportersvereniging, hoopte dat dát nog even duurt, want, zo zei hij, alleen doden krijgen een standbeeld. Welke coryfeeën van weleer zag ik nog meer? Nou Rikkert Lacrois (80 inmiddels en met twee kunstknieën), oud-trainer Ron Groenewoud, Wim Visser, Geert Schuurman (reservekeeper achter Tonnie), Dick van Vlierden, Theo Buijs (kwam van Ajax), Jantje Hordijk (kwam van Feyenoord), de Drentse windhond Henny Weering, Schansker Wubbie Smeins, Jaap Kooistra, Maarten Kooij, Henk ‘peikie’ Oosterwold, Peter Eimers, Azing Griever, Jaap Wolters en Hans Wortelboer. De laatste, een icoon uit de glorietijd van WVV, beweegt zich al jaren voort in een rolstoel als gevolg van een beschadigde ruggenwervel.

Ook van deze partij; Heinz Libuda, ooit een technische Duitse middenvelder. Hij woont tegenwoordig in Warstein, daar waar het gelijknamige bier wordt geproduceerd. En o ja, de 68-jarige Jaap Wolters (later nog rugbyer geweest) is als enige nog regelmatig in training, elke woensdag bij de superveteranen van Be Quick. “Dan zeg ik altijd tegen mijn vrouw, ik ga naar de euthanasietraining.”

Op naar het volgende standbeeld.   

Derd Helft (121)

Het is in feite breaking nieuws: Oranje Nassau gaat haar religieuze veren afschudden. Afgelopen week werden tijdens de ledenvergadering van de stad-Groninger zaterdagclub de statuten zodanig gewijzigd dat de christelijke signatuur is verdwenen. Voorzitter Jan Buitenhuis: ”We zijn al een hele tijd geen typisch christelijke club meer, onze leden zijn tegenwoordig van alle gezindten. Daarom gaan de initialen CVV voor Oranje Nassau verdwijnen en wordt het Oranje Nassau 1918. Daarmee doen we onze anciënniteit beter recht aan, want we behoren tot de drie oudste zaterdagclubs van ons land.” Bestuurslid algemene zaken Kor Mollema vult aan: “We worden altijd als die gereformeerde club gezien en van dat imago willen we wel eens af.” Buitenhuis denkt ook dat O.N. haar langste tijd heeft gehad. ”Op termijn is een fusie onontkoombaar en dan denk ik aan Amicitia VMC, onze van oorsprong katholieke buren. Wij passen prima bij elkaar.”

Overigens is Johan Lindemulder tot lid van verdienste van Oranje Nassau benoemd. Johan heeft veel gedaan voor de club waarvan hij al 46 jaar lid is. Hij speelde jarenlang in het eerste elftal en was ook nog negen jaar voorzitter.

Vorige week kwam ik met Lesmond Prinsen aan de praat. De oud-prof van BV Veendam keek met pa Henk naar LTC – Oranje Nassau en langs het Asser lijntje liet Lesmond zich iets opmerkelijks ontvallen toen we het over de mislukte doorstart van Veendam hadden. Lesmond, ook aanwezig bij die bewuste avond, onthulde dit: ”Dat was totaal onnodig geweest. De gemeente Veendam heeft op het verkeerde paard gewed. Ik had twee ton beschikbaar, maar kreeg geen kans. Men gaf de zegen aan de zogenaamde Zwarte Mannen, die cultjongens rond Veendam. Maar zij hebben amper een grijpstuiver bij elkaar gekregen.” Tijd voor diepgaand onderzoek.

Bij de GSAVV Forward heeft – met het traditionele ceremonieel vertoon – de jaarlijkse bestuursoverdracht plaatsgevonden. Het bestuur van preses Luciano de Vries werd opgevolgd door een kabinet onder leiding van Sander Ossenkoppele (hoe mooi kan een naam zijn). Sanders droom is daarmee in vervulling gegaan: een dubbelrol als eerste elftalspeler en veurzitter. Zijn intreedrede onlangs in clubblad De Oude Schoen deed veel beloven. ”Ik heb grootse plannen met Forward in de tweede klasse. Met mijn internationale contacten in ware voetballanden als Slowakije en China ga ik proberen Forward naar een nóg hoger niveau te tillen.” Vooralsnog lukt dat nog niet écht, want na zes wedstrijden staat de Three Cheersclub puntloos onderaan.”

Retro is in. Dat zijn ze ook bij de ijshockeyclub GIJS achter gekomen en dus speelt het vlaggenschip van de eenmalige landskampioen komend seizoen in de tenues waarmee het 45 jaar geleden is begonnen, in de kleuren rood en geel. Het is, met dank aan nieuwbakken voorzitter/oud-speler Jacob van Gelder en Promotexbaas Johan Abma, een eerbetoon aan Groninger ijshockeypioniers als Rob van Aarum, Martin Leeflang (de legendarische keeper), Wils Pronk, Henk van Halteren en cultheld Cees Meeuwsen.

 

Derde Helft (120)

Hij mag zich de Godfather van het Groninger basketbal noemen, Bill Pijl. Want hij is – ere wie ere toekomt - voor een groot deel verantwoordelijk voor de aangename basketbalcultuur die de afgelopen halve eeuw in Groningen is gekweekt. Bill Pijl deed dat als gymleraar aan de Cort van de Linden ULO, waar hij, met hulp van horecaman Dick Jager, van een schoolclub een heus eredivisieteam maakte. Een waar kunststukje, onder de vlag van BVG. Hij leidde jongens als Jeroen Talens, Cees Snitjer en Frank Ardon op tot nationale toppers. Bill Pijl is inmiddels 77, maar nog net zo bevlogen als in zijn jonge jaren. En hoewel hij onlangs voor de derde keer is gedotterd, wil Bill Pijl nog gewoon trainen en coachen. Hij is druk doende zijn conditie op te vijzelen, zodat hij er weer volop tegenaan kan . Geïnteresseerde, en dan met name ambitieuze clubs kunnen zich bij Bill melden.

Ambitieus is ook de voetbalclub Mussel, ter plekke ook wel naar Duits model de SVau genoemd. De club heeft al aan de weg getimmerd met een voor een vierdeklasser piekfijne accommodatie, maar wil nu ook betere voetballers gaan opleiden. Het klimaat in het 1200 zielen tellende dorp is er klaar voor. Projectleider Lars Hemmes roept de jeugd van 6-18 jaar in Mussel en omstreken op kennis te komen maken met SVau Mussel. Ze krijgen gratis proeftrainingen aangeboden. Er komen ook clinics, deels verzorgd door profs. Trouwens, kabouters (tot 6 jaar) zijn eveneens welkom. Die worden gevormd door Rolf Smidt. Meer info: www.svmussel.nl

Heeft Winschoten een primeur? Ik kan mij niet heugen dat ‘Sodom’ ooit een handbalinternational heeft voortgebracht en dat nu gaat gebeuren. Die eer komt op naam van Sanne Hoekstra. Zij is geselecteerd voor Oranje dat naar het EK handbal in Hongarije en Kroatië gaat. Ze heeft het vangen van ballen niet van een vreemde, want ze is de 22-jarige dochter van Sape Hoekstra, die in de jaren ’80 liefst 213 keer het doel van  BV Veendam verdedigde. Sanne speelt bij de Duitse 2^e Bundeligaclub HSG Bensheim/Auerbach.

De oud-sponsor van Veendam, Koos Gjaltema, heeft de volleybaltrots van het Noorden, Lycurgus, een mooie dienst bewezen. De club kreeg kans om de internationaal gelauwerde middenman Dennis van der Veen van Paris Volley over te nemen. Voorwaarde was niet het geld als wel een baan, zodat hij zich als dertigplusser op een maatschappelijke toekomst kan richten. Gjaltema bracht uitkomst en zette hem spontaan als magazijnmedewerker op zijn loonlijst.

Er komt een nieuw, digitaal medium op de noordelijke sportmarkt. Het heet Sport in Stad en wordt geïnitieerd door advocaat Martijn van der Veen en FC Groningens communicatiemedewerker Bas Kammenga. Ze worden ondersteund door Marc van den Herik, Paul Top en Hans Schrijer. De bedoeling is dat er op hun site Hard Grasachtige producties worden geplaatst. Vooral met romantiek overgoten  sportcultuur dus. De site gaat op 18 oktober online.

  

 

Derde Helft (119)

Feest in de Euroborg, waar FC Groningens Hattricks Club, de dames en heren uit de business zijn hierin verenigd, haar 10-jarig bestaan vierde. Voorzitter Winfried de Haan (De Haan Advocaten) zorgde niet alleen voor een amusant avondje dikdakkerij, maar had ook iets nieuws. Trouwe leden worden voortaan beloond met een loyaliteitspremie. De primeur in deze was voor Anita Makken, de uitbaatster van Bar Players in de Groninger Poelestraat. Ze is niet alleen al 10 jaar HC-lid, maar daarvoor – samen met haar ouders John en Gré - ook al 17 jaar 1id van de voorganger van de Hattricks Club, de ORG (Ondernemers Rond Groningen). Die trouw werd beloond met een waardecheque van 2000 euro.

Ook trouw is Gerard Smit, maar hij aan Lycurgus. Hij viert zijn zilveren jubileum van de Groninger volleybaltrots, waar hij in 1989 is begonnen als assistent-coach van Henk Wever. Nadien werkte hij met gerenommeerde collega’s als Henk Draaisma, Loek Hagendoorn en Ronald Zoodsma. Maar Smit deed meer dan Lycurgus 1, hij coachte ook Heren 2 en 3. Kortom, een goed gelooid meubelstuk van de club.

Eerbetoon eveneens aan wijlen Tonny van Leeuwen, de legendarische keeper van GVAV, de voorloper van FC Groningen. Hij krijgt niet nóg een tribune maar wordt vereeuwigd met iets ‘hogers’, een standbeeld voor de Euroborg. De onthulling is 18 oktober en FC Groningen hoopt dan zo veel mogelijk oud-collega’s van Van Leeuwen te begroeten. Maar, aldus communicatiemedewerker Bas Kammenga, er zijn wat oud-GVAV-ers spoorloos. Het gaat om Johan Hoeksema (ooit Oranje Nassau), de stadjers Maarten Kooy, Chris Pals jr, Seine Middeljans (CEC’er), de Duitser Heinz Libuda en de inmiddels 91-jarige Oostenrijkse catenacciotrainer Ludwig - nicht über die Mittellinie – Veg. Speurneuzen gezocht derhalve.

Is in de (Nederlandse) wereld van het geloof oecumene al wijd en zijd ingeburgerd,  in de Groninger voetbalwereld zien we een ontwikkeling die daar sterk aan doet denken. Je moet er voor naar de kaartclub Pierre de Coubertin, ooit in het clubhuis van GRC Groningen opgericht door Jack Rijploeg. Blijkbaar is het daar zo gezellig dat ook ouwe getrouwen van andere clubs zich er laten zien. Zo zagen we onlangs bestuurslid Roel Kok van Velocitas 1897, en Oranje Nassau-speaker Ernst Visser zich schielijk aansluiten bij de klaverjassende GRC-ers. Ook Klaas van Dingen, bloedgroep WVV, pleegt er maandelijks een kaartje te leggen. Ze zetten de filosofie van Wim Mensen, oud-directeur van de Groninger Sportraad, kracht bij: sport verbindt.

Hij was ooit criteriumkoning van het Noorden, succesvol wielrenner dus, maar afgelopen zondag heeft Peter Stokje op 45-jarige leeftijd dé sportprestatie van zijn leven verricht. De Hoogkerker, ook oud-teammanager bij Donar, volbracht zijn eerste de beste marathon, die van Berlijn. Net binnen de vier uur (3.58) en bijgestaan door vriendin en duathlonatlete Erika Broekema. Stokje stopte met wielrennen vanwege hartritmestoornissen. En dan vele jaren later de klassieker over ruim 42 kilometer uitlopen. Een trotse Stokje: “Daarom is dit het absolute hoogtepunt in mijn sportleven.” Driewerf chapeau!!!

 

 

Energy Valley Topclub zet vaart achter Barcelona-model in Groninger topsport

Groningen – Energy Valley Topclub bestaat al vier jaar, maar met één van de doelstellingen van dit samenwerkingsverband tussen de vier stad-Groninger topsportclubs (FC Groningen, Donar, Lycurgus en Nic.) en de EVTC-partners wilde het nog niet écht vlotten. Daar gaat verandering in komen. Het door FC Groningens commercieel directeur Robbert Klaver vier jaar geleden gelanceerde plan om genoemde clubs te verenigen in het (succesvolle) Barcelona-model gaat nu handen en voeten krijgen.

De Spaanse topclub heeft wereldwijde bekendheid als voetbalclub, maar onder deze blauwrode paraplu gaan meer sporten schuil. Zoals een basketbaltak, die internationaal aan de weg timmert. Maar FC Barcelona is ook handbal, rolhockey en zaalvoetbal. Ofwel; FC Barcelona is een klassieke omnivereniging, zoals je die hebt in Madrid (Real), Lissabon (Sporting en Benfica), Leverkusen (Bayer), Istanboel (Galatasaray, Besiktas en Fehnerbace), Athene (Panathinaikos en Olympiakos) en Moskou (CSKA). Allemaal krachtige A-merken in de wereld van de sport. In München is men ook op die toer gegaan. Het machtige voetbalbedrijf Bayern heeft een basketbaltak gekregen en die moet op korte termijn een hoofdrol in Europa gaan spelen.

Zo’n constructie voor de topsport in Groningen zou ook niet verkeerd zijn, dacht Klaver. Hij overtuigde kapitaalkrachtige marktpartijen als Gasunie, GasTerra, Imtech, BAM, Groningen Seaports en Essent financieel mee te doen in dit verhaal en zie daar: Energy Valley Topclub was geboren. De vier clubs kregen er een gezamenlijk en vooral ook royale sponsor bij. Een sponsor ook met een duidelijke visie; ga gezamenlijk voor één doel, het zo goed mogelijk profileren van de Groninger topsport in samenhang met een scala aan maatschappelijke doelen.

Het geld werd in dank aanvaard door de clubs, maar de idealistische invulling van het project is nog niet écht van de grond gekomen. Ja, een geblesseerde volleyballer (international Robert Andringa) mocht bij FC Groningen revalideren na een zware beenbreuk, er waren een paar stageplekken in de Euroborg beschikbaar voor sporters van andere clubs en men bracht elkaar beleefdheidsbezoeken, maar daar hield het wel mee op. De geldschieters waren dan ook alleen tevreden over de maatschappelijke en commerciële effecten die Energy Valley Topclub teweeg heeft gebracht. Over de apathie van de sportclubs inzake een nauwe samenwerking waren ze minder te spreken.

Dat was de insteek van de laatste vergadering van alle participanten in Energy Valley Topclub. Er moest niet alleen aan de verdeling van de poet, een dik half miljoen op jaarbasis, worden gedacht, maar ook aan een (veel) coöperatiever manier met elkaar omgaan. De clubs werden daarbij gestimuleerd door de Hanzehogeschoolstudent Matthijs van der Laan, die een haalbaarheidsrapport over verregaande samenwerking heeft gemaakt. De uitkomst was positief en vanuit die visie hebben de clubs elkaar én Energy Valley Topclub beloofd mee te gaan werken aan de oorspronkelijke plannen, de realisering dus van een omniclub, gesymboliseerd ook door eenheid van naam en tenue.  

Dat FC Groningen in dit proces leidend is, ligt voor de hand. De voetbalclub heeft er het (professionele) apparaat voor en in Klaver ook de grondlegger van het idee. Klaver is blij dat het er in nu eindelijk van gaat komen. Weliswaar stapsgewijs, maar toch. Voordat Groningen Donar tegen Leiden speelt, is er flink wat water door het Reitdiep gestroomd,  maar de eerste stappen worden komend seizoen gezet. Klaver denkt daarbij bijvoorbeeld aan de stichting die boven FC Groningen hangt en wordt bemand door Henk Pijlman (directeur Hanzehogeschool), Edo Hut (oud-commissaris van FC Groningen)  en de zakenman Jos Haverkort. Klaver: “Die zou je ook al boven de andere clubs kunnen hangen. Op die manier kunnen, om maar eens wat te noemen, niet zo maar eventjes bestuursleden uit eigen kring worden aangesteld. De stichting waakt over het aanstellingsbeleid van capabele bestuursleden. En wat ook snel ingevoerd kan worden volgens mij is het samenbrengen van de ticketingsystemen, ik denk dan met name bij Donar, en andere administratieve zaken. Wij hebben een factureringprogramma dat op de cent af bijhoudt wat er wekelijks aan geld binnenkomt en wat er uitgaat. Ook sponsorproposities kunnen we best gezamenlijk in kaart brengen. En als de contracten met de kledingleveranciers aflopen, willen we ook de kleding gezamenlijk inkopen. Net als medische middelen. Voor Nic. kan dat al gauw 2000 euro schelen en dat is voor zo’n kleine club een fors bedrag. Ook het vervoer kunnen we gezamenlijk doen. Al met al kun je met deze vormen van samenwerking heel wat geld besparen.”

Volgens Klaver hebben de clubs nu eindelijk ingezien dat samenwerking de Groninger topsport naar een hoger plan kan brengen. “De clubs hebben een vaste man op Energy Valley Topclub gezet. Mede door het ontbreken van continuïteit in de diverse besturen was dat nooit het geval. Bovendien werpen bij clubs zich mensen op die juist kansen zien in Energy Valley Topclub. Ik noem Gert-Jan Swaving, het bestuurslid dat bij Donar deze zaken in zijn portefeuille heeft gekregen. Dat is een man met visie. En bij Lycurgus heb ik een hoge pet op gekregen van Arjan Taaij. Hij zit weliswaar niet in het overlegorgaan, maar hij is meer dan een coach die alleen voor de punten gaat. Arjan heb ik leren kennen als een slimme, positief denkende vent die weet hoe je volleybal in Groningen naar een hoger plan moet tillen.  Daarom twijfel ik er niet aan dat we nu concrete dingen gaan neerzetten met Energy Valley Topclub.”

Klaver ziet louter positieve effecten van de bundeling van krachten. Hij denkt ook aan kruisbestuiving van technische kaders. Natuurlijk zijn er ook punten die minder gemakkelijk verwezenlijkt gaan worden, vooral daar waar emotie in het geding is. Energy Valley Topclub zou graag zien dat alle clubs onder de naam Groningen gaan spelen, eventueel met de toevoeging van de oorspronkelijke naam. Dus Groningen Donar, Groningen Lycurgus en Groningen Nic. Net als in Barcelona dus. Ik denk ook dat je met deze constructie Groningen op een unieke manier op de nationale sportkaart zet.”

 

Dick Heuvelman

Derde Helft (118)

Hij was altijd in de weer op bevroren water, maar de laatste tijd is Gerard Kemkers actief als het gaat om zwemwater. De (oud?)schaatscoach zet zich namelijk als ambassadeur in voor zwemwater voor de bewoners van Koninklijke Visio De Brink in Vries, wier zwembad (Plons geheten) gesloopt dreigt te worden als er niet snel aan de eisen des tijds wordt voldaan, met name op het gebied van milieu en duurzaamheid. Kemkers voert daarom actie voor grondige renovatie van het bad, samen met twee andere noordelijke sportcoryfeeën, Olympisch zwemkampioene Ranomi Kromowidjojo en NOS-commentator Herbert Dijkstra. Laatstgenoemde is regelmatig te vinden in het bad, want zijn gehandicapte neefje Max, de zoon van oud-Noorderrondritwinnaar Harry Kiers, geniet met volle teugen van de vrijheid die hij in het water ondervindt.

Max Kiers is een van de acteurs in een fimpje waarin Ranomi, Gerard en Herbert via de sociale media een hartstochtelijke oproep doen mee te helpen Plons van de ondergang te redden. Onder meer via diverse vormen van crowdfunding kunt u, waarde lezers en lezeressen, meehelpen dat Max en zijn medebewoners in een aangepast omgeving kunnen blijven zwemmen in Vries. Mag ik op u rekenen. Een smsje à 3 euro naar 3669 (Plons) en klaar is Kees.

Tijdens de kick off van de actie afgelopen week vroeg ik Gerard Kemkers ook nog even naar zijn toekomstplannen. Nou, die zijn nog niet uitgekristalliseerd. Hij is bezig zich te oriënteren na een aangename zomer, waarin hij ongestoord met zijn gezin met twee opgroeiende kinderen leuke dingen heeft gedaan. Geen seizoenplanning, geen zomertrainingen en geen reisschema’s maken, zo heeft hij de accu weer opgeladen. Het zou mij niet verbazen als we Gerard Kemkers straks met iets geheel nieuws aan de slag zien gaan.

Iets nieuws deed ook Hans Nijland, de algemeen directeur van FC Groningen.

Nee, niet op zijn geliefde Ameland, maar in het Brabantse Vught. Hij liet zich er onderdompelen in het befaamde nonnenklooster. Niet om zich te bekeren tot het katholicisme en evenmin om er anderszins spiritueel te mediteren. Het was een puur zakelijk bezoek, want Nijland vond dat zijn talenkennis tijdens zijn buitenlandse reizen wel eens wat beter kon. Immers, er wordt vaak over miljoenen gepraat en dan kan miscommunicatie funest zijn. Nijlands missie is geslaagd, hij vond het een superweek. Met speciale dank aan docente Regina Coeli. Hij was tijdig terug om de 81^ste verjaardag van Moe Nijland te vieren.   

Vanuit Veendam maakt Klaas Fleurke mij attent op het bestaan van een bijzondere website, www.defabriekvanmijnvader.nl. Met name voor historische sportliefhebbers interessant, want er is veel te lezen over de connectie die de failliete profclub Veendam had met destijds Veenkoloniale topbedrijven DWM en Avebe. Een prominente rol in deze had de directeur van Avebe, in de volksmond Ouwe Roelofs (al heel lang wijlen) geheten. Zou het leven niet vergankelijk zijn, dan zou SC Veendam nog hebben bestaan.

     

Derde Helft (117)

Onrust in de Groninger schaatswereld. En waarom dan wel? Nou, Taeke Plas, de statisticus van het Geweest, dreigt te stoppen met zijn Grunneger Scheuveljoarbouk. Hij werkt nog wel aan de 43^ste editie die binnenkort verschijnt, maar een 44^ste is zeer dubieus. Want de puf is er bij Taeke uit. Dat heeft enerzijds te maken met het feit dat hij niet meer de jongste en evenmin de fitste is, anderzijds met zijn continue strijd tegen de in zijn ogen welig tierende misstanden in deze sport. Zijn tirades waarmee hij zijn jaarboekjes pleegt te openen, zijn meedogenloos. Inmiddels heeft Plas al talrijke verzoeken gehad om toch vooral door te gaan met zijn nauwgezette werk van het Groninger schaatsen. En terecht, want dizze scheuveljaorbouk’n mogen inmiddels als cultureel sporterfgoed van de provincie worden betiteld.

Geloof het of niet maar Henk (HH) Steenhuis stopt met scheidsrechteren. Beter gezegd, wéér! Hij is de koning van het afscheid nemen. Heintje Davids is er niets bij. Afgelopen zondag leidde de Bedumer zijn aller, aller-allerlaatste wedstrijd; GRC Groningen tegen GAVC Grouw. Dat was op de kop af zijn 1111^de voetbalwedstrijd als scheids. Steenhuis kan de motivatie niet meer opbrengen. HH blijft wel in het wereldje actief, want hij wordt de opvolger van Roel Bellinga als trainer van Groninger scheidsenclub. Bij Bwin kunt u inmiddels inzetten op weer een rentree van deze ref.

De 38^ste Gerard Gibcus Trofee is een prooi geworden voor de Groninger wieleramateur Ron Timmermans. Hij zette zijn zege glans bij door de laatste uurrit te winnen op de baan op Corpus den Hoorn. De Gibcus Trofee is vernoemd naar de man die sinds jaar en dag elke donderdag tijdens de zomertijd een koersje organiseert voor een bonte mengeling van recreanten, jeugdrenners, amateurs en zelfs profs. Wekelijks levert dat een imposant peloton van zo’n 125 m/v op. Gibcus wordt als koersdirecteur bijgestaan door zijn dochter Karin, technicus/geluidsman Jan Willem Nicolay en supervrijwilliger Jopie Buiter.

Een select fietsgroepje van het Fitness Gezondheidscentrum Tynaarlo trok naar de Dolomieten om een aantal klassieke cols van de Giro d’Italia te bedwingen. De Koninginnerit naar de top van de gevreesde Stelvio leverde een ietwat verrassend verdict (sic. Mart Smeets) op. Niet de favoriete Diesel van Donderen, Jacob Groenhof, kwam als eerste boven, maar de (heel) hard fietsende burgemeester van de gemeente Borger-Odoorn, Marco Out.

Boelo Meijboom leek ooit vergroeid met de voetbalclub GRC Groningen; Liefst 16 jaar verdedigde hij er het doel. Tegenwoordig is deze Meijboom wekelijks langs de lijn bij Viboa (Voetballen Is Bij Ons Aangenaam) te vinden. Verhuizing naar Winsum, vandaar. Meijboom zet zich in om het de eerste selectie van Viboa zo aangenaam mogelijk te maken. Samen met Jan van der Kooi heeft hij een doelpuntenfonds ingesteld. Voor elke goal die Viboa maakt, moet een halve euro afgetikt worden. Zo’n 80 sympathisanten deden afgelopen seizoen mee en waren goed voor ruim 1700 euro. 

Derde Helft (116)

Week 36 was bepaald niet de week van Henk de Haan. De gewezen cultvoetballer van eerst FC Groningen en later BV Veendam mocht aantreden in het programma Klouk van RTV Noord, waarin presentator Wiebe (bist d’r klaor veur) Klijnstra op zoek is naar de Groninger die de meeste provinciekennis heeft. De Haan mocht in de categorie der prominenten het record van dirigent Sim Noordhof (21 goed beantwoorde vragen) te verbeteren. Die poging ging al de eerste de beste ronde de mist in. Bij de tweede vraag ging Henky007, zoals hij zich op twitter noemt, voor de bijl. Hij struikelde over een vraag over de Dollard. Tot overmaat van ramp kreeg hij een dag later ook nog een boete voor te hard rijden in zijn brievenbus.

Ook Klaas Drewel verging het niet goed. De man die SC Veendam op tal van fronten diende, als ook de oud-grensrechter die door een taalprobleem (boer’nlul volgens de scheids, boet’nspul volgens Drewel) ooit een rode kaart kreeg, moest worden opgenomen in het ziekenhuis vanwege een trombosebeen, meldde hij via zijn facebook. Er aan toevoegend dat er ook wat loos was aan zijn longen’. Kortom, de Klaas zit even in de pottenbak. Niet voor lang, hopelijk. Kop d’r veur, Klaas.

Nog meer triestheid. Veendam heeft voor eeuwig afscheid genomen van een van haar iconen, Max Rosies. Hij speelde liefst 20 jaar (!!!) op de Langeleegte, waarvan tien jaar als semi-prof. Marcus Max Rosies, die 88 jaar is geworden, was destijds het ongetwiste boegbeeld van Veendam, waarvoor hij ruim 700 keer in actie kwam. Al die tijd viel hij op met zijn correcte spel. Hoewel verdediger, werd hij nimmer officieel vermaand. Willem Molema, de voorzitter van oud-Veendam, heeft een prachtige necrologie over Max Rosies geschreven, te lezen op diens facebook. Molema deed dat omdat de regionale media nauwelijks of geen aandacht schonken het overlijden van deze Veenkolonioale legende. Onbegrijpelijk, aldus een boze Molema.

Bij FC Groningen hoorde Roelie Grit tot het meubilair, eerst (anno 1984) in het Oosterpark en laatstelijk in de Euroborg. Ze zat er achter de balie en was een gastvrouw pur sang. Afgelopen week zwaaiden directeur Hans Nijland en al die andere medewerkers van de FC Roelie op gepaste wijze uit. Want Roelie mag op haar lauweren rusten nu ze de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt. Roelie, het allerbeste gewenst. Ook jij was, net als jongens als Arjen Robben, Luis Suarez en Virgil van Dijk, een topper voor de club.

De meeste mannen worden op 44-jarige leeftijd nog vader, maar Martin Drent is vorige week – 3 september om precies te zijn – al grootvader geworden. De voormalige cultvoetballer van FC Groningen, BV Veendam en FC Emmen maakte het zelf op Twitter bekend. Het is een kleindochter geworden en ze heet Mees. Martin kerel, van harte! De spelers van Rohda Raalte, waar Drent sinds kort trainer is, beloonden deze geboorte met een klinkende 4-1 zege op Achilles ’94.