Derde Helft (232)

Hans Top laat zich graag zien in de Groninger sportwereld, zoals deze dagen bij het Leekster Voetbalgala. Als succesvol dakdekker wil de Hoogkerker nog wel eens wat sponsoren, maar daar stopt hij in het nieuwe jaar mee. De oud-atleet is ’een beetje zat van het gezeur’ bij veel clubs. Dat leidde er toe dat hij onlangs bij Pelikaan S van het tableau der geldschieters is verdwenen omdat hij zich niet kan vinden in het zijns inziens onsportieve gedrag langs de lijn van Wim Bulten, de Berlusconi van deze ambitieuze club. Aan het eind van het lopende seizoen lopen zijn contracten af met Gorecht, Oranje Nassau en Hoogkerk en daar houdt hij het ook voor gezien. Hij mist vooral de insteek om samen vol ergens voor te gaan. Of zoals hij het noemt, terwijl hij het gebaar maakt in zijn handen te spuwen, de groene raggel. Als voorbeeld noemt hij zijn dorp Hoogkerk, waar nogal wat sportevenementen zijn verdwenen nu ook de Alto di Hoogkerk, een nog piepjonge wielerkoers, al weer van de kalender dreigt te verdwijnen.

Wie zeker nog niet van plan is te stoppen met sport, is Jan Leegwater. De voormalige burgemeester van Kloosterburen en Scheemda, inmiddels 77 jaar, komen we ook geregeld in diverse sportcircuits tegen. Is het niet op de tribune van ACV, Drachtster Boys, Titan of Nieuw Buinen, dan wel lopend met zijn vrouw Ria langs een kerk waar omheen een wielerkoers wordt georganiseerd. Ook is de man die zich afficheert als de ontdekker van Steven Rooks, veel te zien in etablissementen waar groene tafels staan. Daar niet passief maar actief, met een biljartkeu in de hand. Hij geldt als een van de matadoren in het noordelijke seniorencircuit, zoals hij vorige week weer eens bleek in Zuidlaren, waar hij het open Zuidlaarder kampioenschap in de wacht sleepte.

Theo Jurriens beleefde een veel mindere Kerst. Zeg maar gerust heel beroerde feestdagen. De doctorandus die feilloos computers bedient bij schaats- en wielerwedstrijden, maar vooral bekendheid geniet als topastronoom bij de Groninger universiteit, leed onder - zoals hij het zelf omschreef - astronomische pijn in de heupstreek. Uiteindelijk belandde hij op ‘Vierde Kerstdag’ in het UMCG, waar na onderzoek bleek dat hij niet alleen last had van een versleten heupgewricht, maar vooral van een bacterie die daar absoluut niet hoort te zitten. Het chirurgische mes heeft inmiddels zijn werk gedaan. We wensen Theo een snel herstel toe.

Helaas moeten we, op de drempel van oud en nieuw, ook weer een afscheid voor eeuwig melden. Dit keer van Henk Krikke, de eerste Groninger ijshockeyinternational, die plotseling op slechts 60-jarige leeftijd is overleden. Henk Krikke debuteerde als 16-jarige bij GIJS en speelde liefst 339 wedstrijden voor de club. Zijn handelsmerk; verdediger met een striemend slapshot. Hij bracht het tot 40 interlands en vier WK’s, waarna hij in de voetsporen van zijn vader trad en een artsenbestaan opbouwde.

Derde Helft (231)

Tonny van Leeuwen werd onlangs geëerd met een standbeeld voor zijn verdiensten voor GVAV, de voorloper van FC Groningen. Van Leeuwens voorganger was ook een (zeer) illustere keeper, maar hij moet het vooralsnog doen met een speld. We hebben het over Otto Roffel, een van de Oosterparklegende’s van het eerste uur. Hij is nog altijd in hart en ziel GVAV-er, hoewel hij al weer heel lang in Amstelveen zetelt. Roffel werd vorige week geëerd voor een zijn 75-jarig lidmaatschap. Hij verdedigde liefst 384 keer (1947-1964) het doel van het blauwwitte vlaggenschip en bracht het tot eenmalig reserve van het Nederlands elftal. Na zijn voetballoopbaan behield Roffel (87) zijn bekendheid als directeur van het Olympisch Stadion.

Ook Henk Ludolphy werd in het zonnetje gezet vanwege hetzelfde ’dienstverband’ bij GVAV als Otto Roffel. Dat GVAV-ers clubtrouw zijn bewijst dit lijstje van overige jubilarissen: Appie Broesder (65 jaar), Henk Nijdam en Arie van der Laan (60), Cor Kregel en Gerard Kijlstra (55), Bé Kort (50), Mark Bakker en Eddy Koers (40) en Ronald Senechal (25). Ook enkele scheidende bestuursleden vielen in de prijzen. Inmiddels oud-voorzitter Alex Huisinga werd erelid en Harry Sipsma, Bert Smit en Jack Schilder kregen het lidmaatschap van verdienste aangeboden. Die eer viel ook kantinemedewerker/elftalleider Bertus Huizenga ten deel.

Hij fietst niet voor de nieuwe profploeg van Lotto.nl/Jumbo, maar Melvin Boskamp mag wel het tricot van de formatie van directeur-sportief Richard Plugge ten doop houden. Al op de tweede dag van 2015 zal dat gebeuren. Hoe dat zit? Nou, die dag start de Rotterdamse Zesdaagse en daarin start de Leekster aan de zijde van Lotto-sprinter Barry Marcus. Lotto eiste dat Marcus in de kleuren van Lotto zou fietsen en daarom moet Boskamp, die voor Parkhotel Limburg koerst, zich schikken. Hij heeft er geen probleem mee.

Bart Kruizinga is zo’n hartstochtelijke fietser, dat er wel eens gekscherend wordt gezegd dat hij in zijn vrije tijd politieman (in Hoogezand) is. Bart geniet echter vooral bekendheid als de bestuurlijke kopman van de toerfietsclub Toer ’80 in Bellingwolde en zet zich met hart en ziel in voor de strijd tegen kanker, samen met Arjan en Wilma Kuiper, Margriet Kaput en Gea en Marieke Kruizinga. Allemaal (achter)namen die, én lid zijn van Toer ’80 én met een K beginnen. Hun actie heet dan ook www.k6tegenkanker.nl. Om hiervoor nog meer aandacht te genereren is Bart Kruizinga ook gaan zingen, met broer Evert. Hun nummer Over hoge bulten heeft zelfs de keuzelijst van RTV Noord’s Alle 50 Goud gehaald.

De jeugdopleiding van Be Quick 1887 staat sinds jaar en dag hoog aangeschreven. Dat leidt er toe dat oud-profs hun kinderen graag naar de Esserberg brengen. En daarbij ook nog eens veel bruikbare kennis van zaken meenemen. Zo is er bij de Good Old een technische klankbordgroep voor jeugdvoetbal, met namen als Edwin Olde Riekerink, Ronald Steenge, Arjan Blaauw en Bas Roorda. Een aardig visitekaartje!

Derde Helft (230)

Hoe ouder, hoe gekker. Angelo Cijntje kan er over mee praten. De kleine man die op de Langeleegte tot een van ’s lands cultvoetballers werd uitgeroepen, kan terugzien op een onvergetelijk 2014. In het voorjaar debuteerde hij als 33-jarige bij FC Groningen nog eventjes in de eredivisie. En afgelopen zaterdag maakte hij als 34-jarige het doelpunt van zijn leven, als speler van het Asser ACV. Hij scoorde op superbe wijze uit een vrije trap van zo’n 30 meter. Cijntje liep vervolgens naar de ACV-bank en maakte het wisselgebaar, alsof hij wilde zeggen: Dit is hét moment om te stoppen. Maar trainer Hans de Jong ging daar niet op in. Hij kan deze kolonicio nog niet missen.

Hij was, als directeur-sportief van het kortebaanschaatsen in Lageland-Hamberg, al (onbezoldigd) afgezant van Koning Winter, maar Aaldrik Evenhuis doet veel en veel meer in Harkstede en omstreken. Hij was er (o.a.) onderwijzer, voorzitter van de toneelclub en ook diende hij de v.v. Harkstede, voetbal dus. Afgelopen week nam hij afscheid als bestuurder van deze club, die hem passend beloonde: met het erelidmaatschap. Gelukkig blijft Evenhuis, die als een Don Quichotte vecht voor het in verval geraakte kortebaanschaatsen, zich inzetten voor Lageland-Hamweg en mogen we hopen dat Koning Winter nog een mooie rijderij voor hem in de aanbieding heeft.

Er is ons weer een bezield sportbestuurder ontvallen en wel Johan Gerard Hoendervanger. De geboren Pekelder heeft veel verdiensten op zijn conto in diverse sportgemeenschappen. Hij diende de KNZB (zwembond), deed in Haren gemeentelijke sportzaken en was ook actief in de interregionale sportkoepel van de EDR, een afkorting die staat voor Eems Dollard Regio. Voor zijn vele sportwerk is Gerard (roepnaam) Hoendervanger, die 81 jaar werd, onderscheiden met het lidmaatschap in de orde van Oranje Nassau.

Ook een noordelijke sportprominente is heengegaan, Joke de Boer. Zij heeft een verleden als topvolleybalster, haalde zelfs het Nederlands team. Ze genoot faam als zeer begaafde spelverdeelster. Eerst in Dokkum bij DVC, waar ze met Josefien Wortelboer, Carolien Keulen en Martje de Vries meermalen de beste van Nederland werd en zelfs Europees furore maakte. Daarna regisseerde ze het spel bij het Groninger Lycurgus, waar ze set ups gaf aan Ingrid Veldscholten, Betty Timmermans en Baukje van Diggelen. Joke de Boer is slechts 58 jaar geworden. 

De ijshockeyclub GIJS vierde zaterdag haar negende lustrum. Hoewel nog jong heeft de club al een prachtige historie opgebouwd, die tijdens de festiviteiten in Kardinge was uitgestald door Reint Komdeur en Jack Venema, de beide archivarissen van de roodgele club. Hoofdgast was Frans van Erp, als commandant van de toen nog in Appingedam gelegerde (luchtafweer) artillerie één van de grondleggers van het Groninger ijshockeybolwerk. Frans is inmiddels 93, maar staat er nog toppie op. Voorzitter Jacob van Gelder begroette ook de oud-internationals Chris Eimers en Johan Toren. Ze zaten in een forum onder leiding van Theo Sikkema (RTV Noord) en freelance-journalist Rein van Kats.

    

Derde Helft (229)

De noordelijke voetbalwereld heeft afgelopen week afscheid genomen van haar voorzitter, Jan van Driel. De farewellparty voor de 70-jarige Beilenaar was niet alleen een aaneenschakeling van loftuitingen, het was ook lachen geblazen bij Van der Valk in Assen. Niet in het minst om een uitspaak van Van Driel zelf, ooit gedaan in een vergadering van het district Noord, toen het over homoacceptatie in het voetbal ging. Bureaumanager René Ahlers, een van de sprekers deze avond, haalde hem nog even - ter leringhe en de vermaeck -  aan: ”De homoacceptatie zit bij ons in de pijplijn.” Dat was dus ook Jan van Driel, droge humor.

Ene Benno Buurke kreeg de lachers eveneens op zijn hand. Maar hij was er als conferencier (stijl Herman Finkers) dan ook voor ingehuurd. Welke Groninger bestuurders zagen we zoal Van Driel de afscheidshand drukken? Nou, Ed Zijp en Robbert Klaver, respectievelijk ex-voorzitter en directeur commerciële zaken van FC Groningen. Bas Roorda, teammanager van de FC, zat zelfs aan tafel bij Van Driel. Hij is dan ook diens schoonzoon. Dick Osinga van Be Quick 1887 mocht als voorman van Be Quick 1887 Van Driel namens alle clubs toespreken. De preses van Good Old greep deze gelegenheid aan om met gestrekt been de nieuw in te voeren, en mede door Van Driel geïnitieerde voetbalpiramide te tackelen. Desondanks werd ook om hem gelachen, maar dat had als oorzaak dat hij in het vuur van zijn verbale geweld het spoor van zijn tekst bijster raakte. Romke Hoogstra, omringd door vrouwelijk schoon, liet zich zien als oud-directeur van Eurovoetbal. Hij heeft weer een eervolle klus in Oost-Europa van de UEFA gekregen, is in Sofia als venuemanager aangesteld voor EK-wedstrijden van het Bulgaarse elftal. Hetgeen inhoudt dat hij alles rond zo’n partij in goede banen moet leiden.

Ja en Berend Rubingh was er. De Harener organisatiedeskundige is met zijn bureau Manage to manage al enkele jaren druk doende in de Zeister bossen, waar hij de ene na de andere KNVB-reorganisatie handen en voeten geeft. Oud-amateurinternational Gerard Molenaars (namens Oranje Nassau), tegenwoordig werkzaam op het bondsbureau in Heerenveen, was er als chef van het ontvangstcomité.

Verder troffen we Herman Buissink, ooit een gedreven sportambtenaar in Marum en nu als pensionado actief voor het Asser Achilles 1894. Herman doet er commerciële zaken. Frits Boerema, de voorganger van Van Driel, liet zich de bitterballen en vlammetjes evenmin ontgaan, net als David Woortman (Van Driels opvolger),Simon A. Schuil (ex-arbiter), Martin Broekmans (FC Bedum) en Gerard Bults, de voormalige haarlemmerolie van BV Veendam.

Toppers van een hogere orde waren er ook; Harry Been (organisator Euro 2000), Riemer van der Velde (ex-boss van SC Heerenveen) en zijn trouwe rechterhand voetbalzaken in het Abe Lenstrastadion, Foppe de Haan. Over orde gesproken: Jan van Driel verliet (lachend) de zaal als Ridder in de Orde van Oranje Nassau.

Een mooi, ultiem cadeau van onze koning. Verdiend ook, vond iedereen gezien het applaus.

   

Derde Helft (228)

In 1992 won hij met het Nederlands team zilver op de Olympische Spelen van Barcelona en als trainer-coach zette hij, inclusief zijn zoon Rutger, Lycurgus af in de top van het vaderlandse volleybal. En wat doet Ronald Zoodsma nu? Hij speelt weer. Als 48-jarige heeft hij zijn rentree gemaakt bij Lycurgus 2. Hij wordt daar omringd door jongens die ook altijd een bovenmodaal balletje hebben kunnen slaan, zoals Jurjen Veerman (spelverdeler), Wim Kramer (piloot die nooit piloot is geworden), Kasper Schoonen, Marcel Huisjes, Eric Janse en Bernard Rosing. Het is dan niet verwonderlijk dat dit team de voornaamste titelkandidaat is de tweede divisie.

Zaalsportclubs hebben het tegenwoordig moeilijk om financieel overeind te blijven. Steeds vaker gaan er stemmen op om minder buitenlanders aan te trekken en accenten te verleggen naar  ontwikkeling van talent van eigen bodem. De Groninger topcoaches, zijnde Arjan Taaij (Lycurgus), Henny Woldman en Jaap Romeijn (vrouwen Lycurgus) en Abe Meininger (technisch gedelegeerde van de wereldbond FIVB, zien dat ook in. Vandaar dat zij hebben besloten voorafgaand aan het toernooi om de Noord-Nederland Cup (15-17 uur), 30 december traditiegetrouw in Vries, gezamenlijk een jeugdclinic te verzorgen. Ambitieuze meisjes en jongens kunnen zich melden op dit adres: j_s_de@hotmail.com

­­Nog even een jaartal: 1949. Toen meldde Maarten Gnodde zich als lid van Velocitas 1897. Het eerste elftal haalde hij niet in het Stadspark, maar zijn verdiensten voor de voetballerij  zijn er niet minder om. Want Gnodde ontwikkelde zich tot een van de onverwoestbare werkpaarden in de organisatie. Niet alleen bij Velo, maar ook bij Eurovoetbal. Daar was hij jarenlang chef vervoerszaken. Afgelopen week werd Maarten Gnodde door zijn club geëerd. Hij kreeg een speld voor buitengewone clubtrouw: 65 jaar. Ook was er een onderscheiding voor Robbert Pluim, die met veel bezieling voor de club werkt als coördinator van de F-jes en minipuppies.

In 1949 stond wielrennen in het Noorden nog op een laag pitje. Het was destijds vooral te doen in Brabant en Limburg. Toch waren er ook hier spraakmakende renners te bewonderen, zoals Frans Scheuneman er eentje was. Veendammer die altijd met een ‘groot mes’ reed.  Een kleurrijke stoemper. Tussen zijn Stormvogelsmaten Gezienus Feiken, Fré Mik, Henk Laphor en zijn jongere broer Goos ontwikkelde Frans zich tot een erkend prijsjager in de rondjes om de kerk. Later werd zijn zoon Bert wel een nationale topper, zelfs prof, en datzelfde gold voor kleinzoon Niels. Zo werd hij pater familias van een heuse wielerdynastie. Tot vorige week, want toen overleed Frans Scheuneman na een kort ziekbed. Hij werd 85 jaar.

Een andere kleurrijke Veendammer, Henk Nienhuis, keek vorig jaar de dood in de ogen. Overvallen door prostaatkanker. Wonder boven wonder genas hij en kon Nainhoes (73) onlangs zijn gouden huwelijk (50 jaar) met z’n Greetje vieren. Slechts intimi als Cor van der Steen, eveneens een BV Veendam-diehard, en Jack Wijker (ex-SC Drenthe en tegenwoordig Nienhuis’ financiële steun- en toeverlaat) behoorden tot de genodigden.