Derde Helft (337)

Geen club in Stad en Ommeland waar de hang naar nostalgie en traditie zo groot is als bij Forward, de aloude (anno 1903) studentenclub. In dat licht bezien is het niet zo verwonderlijk dat Forward de GADO uit de mottenballenkast heeft gehaald. Jawel, een heuse (groene) bus van de voormalige, befaamde streekvervoerder. Daarmee rijdt de Three Cheersclub dit seizoen naar de uitwedstrijden, inclusief GADO-chauffeur (met pet dus). Toch wel weer een bijzondere actie van Forward, met dank aan het noordelijk busmuseum in Hoogezand. Wellicht zien we Velocitas 1897 straks weer per Roland reizen, Achilles '94 met Harmanni, de Damster fusieclub DVC met de DAM, SV Marum met de ESA en Oosterparkers met de Leekster Tak.

Met Roel Boomstra als nieuwe wereldkampioen dammen wordt ook Jannes van der Wal weer tot leven gewekt. En wel in boekvorm. Bafloër Auke Scholma, eenmalig Nederlands kampioen, en stadjer Erik Hoeksema zijn van plan het van oorsprong Friese fenomeen, dat in Groningen een Bekende Nederlander werd, nog eens van A tot Z te beschrijven. Jannes van der Wal veroverde de wereldtitel in 1982, in São Paulo, en hield er een in zichzelf gekeerd, maar kleurrijk leven op na. Hij overleed in 1996 op 39-jarige leeftijd aan de gevolgen leukemie.

Jacob van Gelder heeft afgelopen week de voorzittershamer van GIJS neergelegd. Hij heeft met veel bloed, zweet en tranen de nog altijd geliefde ijshockeyclub in de top (Beneleague) teruggebracht en wil nu wat bestuurlijk gas terugnemen. Zijn opvolger heet Ron Foks. Van Gelder werkt hem als vice-voorzitter in. Abiant/Lycurgus is op zoek naar twee talentvolle bestuurders, meldt preses Mark Boumans. Er is een secretarisvacature, als ook eentje voor iemand (m/v) die de portefeuille commerciële zaken wil beheren. Mocht u eens willen proeven van de geneugten bij een landskampioen, meldt u zich via www.lycurgus.nl
Oud-wielrenner Johan Wekema heeft het voor gezien gehouden bij fietsenzaak Bike Life Roden, waar hij tig jaren hét gezicht als ook drijfveer was. Nu hij de vijftig is gepasseerd, wil hij zijn werkzame leven nog eens anders inrichten. Hij gaat zich helemaal uitleven in het professioneel organiseren van uiteenlopende fietsevenementen, variërend van wedstrijden (zoals de Slag om Norg en de Drenthe200) tot toertochten (Veldslag van Norg). Hij doet dat niet alleen overigens. Hij heeft twee compagnons, eveneens twee oud-coureurs, te weten Marco Bos en Peter Groothuis.

De tweede editie van de monstertocht Drenthe200, zeg maar de Elfstedentocht voor mountainbikers (ook zo'n 200 km), werd een pareltje. Op de startlijst ontwaarden we illustere ex-wielerprofs als Gert Jakobs, Maarten den Bakker, Bart Voskamp, Rob Harmeling, Marc de Maar, Bert Wekema, Gerrit de Vries en Thorwald Veneberg, maar ook de Groninger roei-international Rogier Blink en voormalig topschaatser Jochem Uytdehaage, Olympisch kampioen van Salt Lake City.

In de buurt van de ultieme triomf kwamen zij niet. Die waren voor de Limburger Bas Peters en Ellen van Dijk, voormalig wereldkampioene tijdrijden. En verder was er een heuse Nederlandse titel te verdienen, voor coureurs met een fatbike. Die eer eiste Cor van Leeuwen voor zich op. Na veel afzien onttroonde hij zijn NWVG-clubgenoot Jos Harms, die dit keer met het zilver genogen moest nemen.

Deze Drenthe 200 bewees dat Roden als evenementendorp bij uitstek er een prachtige blikvanger bij heeft op de jaaragenda. Het aloude credo In Roden kan ALLES doet nog altijd opgeld. Burgemeester Klaas Smid zag het het allemaal spinnend van tevredenheid aan.

Jack Suiveer: "Zaalsportclubs zijn nu eens aan de beurt".

Door Dick Heuvelman

Groningen – Wat zou de (sport)wereld zijn zonder idealisten, aanjagers en visionairs? Neem Abiant/Lycurgus, de volleybaltrots van het Noorden. Nou ja, zeg maar gerust de volleybaltrots van heel Nederland, getuige alle positieve reuring die de club heeft opgewekt dit jaar. Eerst met twee uitverkocht Martiniplaza's in de play-offs om het landskampioenschap, later met weer twee volle 'bakken' in de voorronde van de Champions League. Al met al ruim 15.000 toeschouwers in vier wedstrijden. Dat was nog nooit vertoond in het Nederlandse volleybal. Michel Everaert, bestuurslid van de CEV (Europese volleybalbond) twitterde meer dan eens dat Groningen voor zijn werkgever historie schreef. En zo is het: Lycurgus heeft zich nadrukkelijk op de internationale sportkaart gezet. En in het verlengde daarvan accentueerde het dat Groningen toch wel dé zaalsportstad van Nederland is.

Eén van de krachten die dit voor elkaar kreeg, heet Jack Suiveer. Een idealist, én aanjager én visionair. En bovenal sportliefhebber tot in zijn diepste vezels. Voorheen een verdienstelijk amateurvoetballer bij clubs als Noordwolde, CVVB en Astrea, tegenwoordig de man die als projectmanager de boel bij Lycurgus aanjaagt. Vooral dank zij zijn enthousiasme en kennis van sportzaken liep de tent die Martiniplaza heet, geheel en al vol voor volleybal. Hij weet, op basis van zijn vele bezoekjes aan diverse Duitse sportarena's, hoe je sportliefhebbers kunt triggeren. Suiveer: "Tegenwoordig kom je er niet meer met alleen een leuke wedstrijd aankondigen, je moet de mensen ook wat extra's bieden. Faciliteiten als een sfeervolle hal, lekkere stoeltjes, goede horeca en aantrekkelijke sponsorruimtes. En dan nog komen de mensen niet zo maar hun huizen uit voor Lycurgus. Je moet ze wel op iets bijzonders attent maken, er werk van maken dus. Een vol huis krijg je niet vanzelf."

Via de social media slaagde Jack Suiveer cum laude in zijn missie; Lycurgus voor 4400 m/v laten spelen. Voor de eerstvolgende Europese wedstrijd, begin januari tegen wellicht Levski Sofia, had hij hetzelfde draaiboek weer uit zijn kast willen halen. Echter, dat had geen zin. De reden: Plaza is simpelweg niet beschikbaar. Een motorbeurs zit in de weg. Daarom zijn Suiveer en Lycurgus aangewezen op hun feitelijke thuisbasis in het Alfa College. "Niks ten nadele van het Alfa College," aldus Suiveer, "daar hebben we niks over te klagen, maar voor grote wedstrijden moet je toch in Martiniplaza zijn. Daar hebben we simpelweg meer mogelijkheden qua faciliteiten, commercie en publiek. Ofwel, daar kunnen we geld verdienen zodra we de grens van 2500 toeschouwers overschrijden."

Met wrevel refereert hij aan een telefoongesprek met een dame van de gemeente Groningen, die van hem een verzoek had gekregen voor een bijdrage aan de Europese kosten die Lycurgus moet maken. Als visitekaartje van de stad vindt hij dat volstrekt normaal. Die bijdrage kwam er ook, al was die in Suiveers optiek aan de te magere kant. "Alleen al afgemeten aan allerhande kosten waarmee de verhuizing van Alfa College naar Martiniplaza gepaard gaat, al gauw zo'n tienduizend euro, vind ik dat er best wat meer uit die pot mocht komen. Dus belde ik nog maar eens. En wat kreeg ik als advies van de gemeentedame?: 'Dan gaat u die Europese wedstrijden toch in het Alfa College spelen?"

Die typische Nederlandse benadering van topsport stoort hem mateloos. Nee, dan de topsportcultuur in Duitsland, fleurt Suiveer op, daar kunnen we hier in Nederland nog een puntje aan zuigen. Regelmatig is hij van de partij in Oldenburg en Rasta Vechta, waar basketbal hoogtij viert. Suiveer: "Vechta, een plaats van dertigduizend inwoners, is zo trots op haar Bundesligaclub, dat capaciteit van de hal van twee- naar drieduizend man is gegaan. Een plaatje van een accommodatie. Die renovatie kostte wat geld, maar zei men daar vanuit hun gemeenschapszin: geen probleem. 'Deze club heeft dat verdiend. Het is ons uithangbord in Duitsland. Als wij dat hier niet hadden, was u, Herr Suiveer, hier nooit gekomen.'''

Hetzelfde verhaal in Oldenburg, de zusterstad van Groningen. Daar zijn de Ewe Baskets de attractie van de stad. Suiveer: "Deze club speelde eerst in een beurshal, maar kreeg een jaar of tien geleden een geheel nieuwe dome. Die bleek voor 3200 toeschouwers al gauw veel te klein en inmiddels is er al weer een grotere hal neergezet, de Gross Ewe Arena voor 6000 toeschouweers. En die zit nagenoeg altijd vol."

Die politiek richting sport, dat mist Jack Suiveer in Groningen. "Kijk, FC Groningen heeft niets te klagen. Die heeft de Euroborg gekregen en onlangs nog weer het topsportcentrum. Prima zaak, dat gun ik ze ook van harte, maar het is nu toch wel een keer de beurt aan de zaalsport zou ik zeggen. Als zaalsportstad van Nederland zou Groningen zich moeten onderscheiden met een topsporttempel die daarbij hoort. Een ook architectonisch bijzonder gebouw met alles erop en eraan, zodat je echt dat avondje uit-gevoel krijgt. Ook GIJS moet er kunnen spelen. IJshockey is geweldig populair in Groningen, maar lijdt onder een povere accommodatie. Kijk naar de vroegere hal in het Stadspark. Daar was wel sfeer en zat het ook altijd vol."

Jack Suiveer voorziet dat Groningen Europees naam gaat maken als zo'n nieuw sportpaleis eenmaal is gerealiseerd. "Overal in Duitsland waar nieuwe hallen zijn gebouwd, zie je enorm stijgende bezoekersaantallen. Neem Ulm, daar heeft men voor de basketbalclub de capaciteit naar zesduizend man gebracht en daar zijn alle wedstrijden voor het hele jaar al uitverkocht. Die potentie is er hier ook, je moet het alleen willen zien. Kijk ook eens naar de Ziggo Dome in Amsterdam. Daar zaten dit jaar vijftienduizend toeschouwers bij de finale om het korfbalkampioenschap van Nederland. Alleen al vanwege de unieke beleving. Die kunnen we hier in Groningen ook creëeren."

Hij is lyrisch over het scala aan topsport dat in Groningen te zien is. Suiveer: "Als je ziet wie er hier allemaal op het hoogste niveau spelen.... FC Groningen, Donar, Lycurgus, GIJS, de hockeyclub Groningen, terwijl ik ook Nic. nog als een potentiële publiekstrekker zie. Welke stad kan ons dat nazeggen? En wellicht leeft het handbal hier met de komst van een nieuwe topsortaccommodatie ook weer helemaal op. Kortom, het moet er nu maar eens van komen."

Het zou Lycurgus in elk geval een welkome boost geven, voorziet Suiveer. "Ons meerjarenplan tot 2020 behelst structutele deelname aan de Champions League. Ik denk ook dat dat mogelijk moet zijn. Noord-Nederland is vanouds erg volleybalminded en daarom denk ik dat onze toeschouwersaantallen nog flink kunnen groeien. Commercieel moeten we ook nog flinke stappen kunnen maken. Maar dan heb je toch een nieuwe hal nodig. Ik merk het nu al: als we in Martiniplaza spelen, nemen onze sponsors altijd meer kaarten af dan bij gewone competitiewedstrijden. Dat heeft toch met aantrekkingskracht van de accommodatie te maken. In Martiniplaza verdienen we geld. Niet alleen met sponsoring, maar ook qua publiek. Alles wat daar aan toeschouwers binnenkomt, is geld. Want we hebben maar zo'n zestig seizoenkaarthouders."

Dat aantal, voorspelt Suiveer, zal ook fors groeien als Groningen een modern zaalsportpaleis heeft gerealiseerd. Hij weet dat er al serieus gesproken wordt over een compleet nieuwe hal op de plaats van de huidige, niet meer rendabele Borgmanhal. Met zijn financiële expertise, die hij in dienst heeft gesteld van de Effektieff Groep, zou hij bij deze gesprekken niet misstaan. En anders wel als aanjager. Ook die rol is hem, zo is wel gebleken, op het lijf geschreven.

Diverse Groninger sportliefhebbers hebben het al eens getwitterd: alle ballen op Jack Suiveer!

Derde Helft (336)

In de donkere dagen voor Kerst is een portie melancholie nooit ver weg. Zo was daar afgelopen zondag het afscheid van Henk Binnendijk, jáááááárenlang toch de Stem van Radio Noord. Let wel RADIO, want meneer Binnendijk, zoals zijn luisteraars hem altijd vol eerbied aanspraken, was nog een klassieke radioman bij de regionale omroep. Voor TV-werk was hij, zei hij zelf, niet geschapen. Henk Binnendijks laatste optreden was het presenteren van FC Groningen – Go Ahead Eagles.

En dan was er, enkele uren eerder, ook nog de zwanezang van de sportshow op Radio Noord. Meer dan twintig jaar een vertrouwd baken voor de noordelijke sportliefhebbers op de zondagochtend. Niet alleen in Groningen, maar ook in Drenthe, Friesland en all over the world. Het programma, dat gepresenteerd is door coryfeeën als Henk Kok, Romke Hoogstra, Jan A. Van der Veen, Frederick Stokker, Henk Elderman en – incidenteeel – ook Henk Binnendijk, moet wijken voor Twij deuntjes veur ain cent. Oetse Eilander, de laatste anchor van de sportshow, mocht de 'tent' sluiten.

Jaap L.D. van der Linde is al een tijdje uit ons midden. De vroegere burgemeester van Hoogezand, als ook voormalig voorzitter van de Raad van Commissarissen van FC Groningen en ook oud-voorzitter van de Provinciale Sportraad, renteniert tegenwoordig in het Belgische dorp Beerse. Daar is hij begonnen aan het schrijven van zijn memoires. Bent u geïnteresseerd, u kunt zich via facebook bij JLD, zoals hij kortweg werd genoemd, melden.

En dan was er ook nog het overlijden van Frans van Erp, de grondlegger van het ijshockey in de stad. Hij is op de gezegende leeftijd van 92 jaar gaan hemelen. Frans van Erp zette in 1969 GIJS op de kaart, samen met Co Pfeiffer. Hij was toen staflid bij de Brons Mororenfabriek in Appingedam, waar hij eerder vanuit Den Haag was neergestreken als officier van de artillerie, de zogeheten lichte LUA. Van Erp nam in het ijsstadion in het Stadspark de taak van manager/coach op zich. Op het ijs waren de voormalige straaljagerpiloot Rob van Aarem en keeper Martin Leeflang, net als hij afkomstig van het gerenommeerde HOKIJ Den Haag, zijn verlengstukken. Gelijk een veldheer stond hij, zijn handen verborgen in sjieke glacés, aan de boarding. Hoewel GIJS met de ene na de andere grote nederlaag begon, mocht de club zich direct verheugen in grote toeschouwersaantallen (twee- tot drieduizend m/v). Van Erp in 2014 tijdens de viering van het 45-jarig bestaan : "Wij hadden een heel bijzonder publiek, dat zich direct identificeerde met de Gijssies."

Sjors Beukeboom heeft nog heel leven voor zich. Vorige week meldde ik u dat dat hij naar Madagascar was afgereisd voor een etappekoers. Nou, dat werd een onvergetelijke trip voor de 21-jarige wielerbelofte uit Paterswolde. Hij bewees zijn klimmersbenen door de vijfde etappe te winnen en reed ook in de jongerentrui. Daarna werd hij, als gevolg van inheems eten, overvallen door buikloop en restte hem niets anders dan plaatsnemen in de bezemwagen.

Derde Helft (335)

De eerste buitenlandse trip van wieleramateur Sjors Beukeboom, als kersvers lid van het Utrechtse De Volharding, zal als onvergetelijk in zijn herinnering worden opgeslagen. De tocht ging naar Madagaskar, het eiland voor de oostkust van Afrika. Het begon al met de reistijd: hij deed er met zijn ploeg zegge en schrijve 45 uur over. Verdeeld over drie dagen. Na tussenstops in de Keniaanse hoofdstad Nairobi en Antananarivo (off all places) ging het per auto naar het ook al welbekende Toamasina. Dat liep evenmin gesmeerd vanwege een onvoorzien benzinetekort. Daardoor was deze reistijd – over 360 kilometer – alleen al acht uur.

Eenmaal aangekomen schrok de Paterswolder van de armoe waar hij in terecht kwam. Inmiddels is hij fietsend onderweg op Madagaskar en slikt hij dagelijks pillen. Nee, niet om harder te kunnen trappen, maar tegen malaria. O ja, de proloog werd geschrapt. De politie kwam niet opdagen, zodat de veiligheid van de renners niet kon worden gegarandeerd.

Ook dit jaar kiest RTV Noord de Groninger van het Jaar. Als het aan oud-atleet Hans Top ligt, wordt ook Harm Noor genomineerd. Dakdekker Top heeft Knaolster Noor, al bijna 40 jaar de spreekstalmeester van de noordelijke atletiek, op de kandidatenlijst laten zetten. De motivatie van de Hoogkerker: “Harm is 'n golden kerel. Heeft voor ieder een goed woord over en doet dit werk met een ongekende passie. Daar neem ik mijn petje voor af.”

Het bestuur van de stichting die zich beijvert om het WK wielrennen in 2020 naar Groningen en Drenthe te halen, heeft zich versterkt met Jan de Vries. Van hem wordt onder meer verwacht dat hij het noordelijke bedrijfsleven entameert voor dit gigaproject. De Vries, CEO van adviesbureau Expent (bedrijfsmanagement), heeft overigens al ervaring met dit werk, want hij was ook betrokken bij de organisatie van de Giro d'Italia in 2002. Voorzitter Antje Diertens hoopt binnenkort de resultaten van het haalbaarheidsonderzoek te kunnen presenteren.

Hans Kastermans heeft de Historische Sportbibliotheek in het gebouw van de Hanzehogeschool voor Sportstudies bezocht. De oud-basketbalscheidsrechter, als ook tweevoudig gemeentesecretaruis (in Grootegast en Westerwolde), kwam niet met lege handen. Hij had een collectie sportboeken bij zich, die zijn vorig jaar overleden vader Marten (o.a. oud-voorzitter sectiebestuur amateurvoetbal van de KNVB) heeft nagelaten. Oud-topzwemmer Ton van Klooster, tegenwoordig docent aan de vroegere ALO, nam deze schenking dankbaar in ontvangst. Heeft u ook oude c.q. nieuwe sportboeken in de aanbieding, u kunt zich melden bij bovengetekende (dickheuvelman@live.nl).

De hoofdsponsor van voetbalclub Oranje Nassau, Koos Hoeksema, die handel drijft in koffers met het exclusieve Zǖca-label, greep de derby tegen ACV aan om via allerlei activiteiten KIKA een financiële injectie te geven. Dat leverde de stichting die zich bekommert om kinderen met kanker naar schatting zo'n 3000 euro op. Overigens gaat Hoeksema ook zaken doen in zijn geliefde Verenigde Staten. Hij hoopt er, samen met zijn partner Monique, heel veel stroopwafels te verkopen. Schijnt een gat in de Amerikaanse zoetmarkt te zijn.

Derde Helft (334)

Op Facebook kwam afgelopen week een bijzondere foto voorbij, geplaatst door de oud-keeper van het noordelijk amateur(voetbal)elftal, Roelof Hoekman. Het was een beeld van een trainingskamp van zaterdagclub Oranje Nassau op Schiermonnikoog, ergens media de jaren tachtig van de vorige eeuw. Op zich niets bijzonders, ware het niet dat een van de O.N.-ers op de foto Jacques Monasch is, inmiddels Tweede Kamerlid, die in het nieuws is gekomen met zijn vertrek uit de PvdA en de oprichting van een nieuwe politieke partij, Nieuwe Wegen geheten.

Monasch studeerde destijds in Groningen en was op de Coendersborg de derde keeper, achter Roel Mateboer en Bart Pot. Ze werden er in de duinen van Schier gedrieën onder handen genomen door Hoekman, toen keeperstrainer van O.N.

Overigens spelen ACV en Oranje Nassau komende zaterdag weer tegen elkaar in competitieverband. Deze klassieker, ook wel de clash der mannenbroeders genoemd, staat dit keer vooral in het teken van liefdadigheid. De hele recette gaat namelijk naar KIKA, de stichting die zich bekommert om het lot van jeugdige kankerpatiënten.

Ook bijzonder bij dit duel: niemand kan zich onttrekken aan het kopen van een kaartje: bestuursleden niet, pers niet, sponsors niet, bobo's niet – iedereen dient deze pot charitatief te spekken. Alleen daarom is deze wedstrijd (zaterdagmiddag 14.30 uur) al een bezoek waard. Er is een collectorenitem te koop (sjaal met logo's en namen van beide clubs), terwijl er na afloop een veiling wordt gehouden onder leiding van Ernst Visser en Melvin Oenema. Eén der kavels: een wedstrijdshirt van Arjen Robben.

Jan Korte is onlangs 60 jaar geworden en die mijlpaal werd groots gevierd in Zuidlaren. Eén van de cadeaus die Mister Langeleegte kreeg, was een boek van Veendam-historicus Jan Mulder met verhalen die zijn geschreven door oud-ploegmakkers en andere dierbaren uit Jan's voetbalwereld. Er was slechts 1 exemplaar van gemaakt. Maar de nieuwsgierigheid naar de inhoud van dit boek heeft er toe geleid dat Jan Mulder er wel meer wil leveren. Bent u geïnteresseerd, dan kunt u op dit adres bestellen: muljee@hotmail.com

Hij loopt tegen de tachtig, maar Jacques J. d'Ancona zit nog volop in het leven. Niet alleen in dat van de journalistiek, waar hij als cultuurrecensent nogal steeds veel op pad is in stad en land, maar ook in zijn tweede liefhebberij: de scheidsrechterij. Zo trof ik hem op een kille zaterdagmiddag bij de derby Groen Geel – VV Groningen, waar hij arbiter Paul Lips moest beoordelen. Hij werd geflankeerd door een andere arbitersrapporteur, Gerard Helsma, die er gewoon als toeschouwer was. Hij meed daarom ook de bestuurskamer, waar d'Ancona keurig werd ontvangen door het Groen Geels aloude boegbeeld Jacob Ritsema.

Wie naar een potje WK-dammen tussen Roel Boomstra en Jan Groenendijk is geweest in het universitaire Van Swinderen Huys, keek bij de entree tegen een meterslang op dit WK geprojecteerde kunstwerk aan. Het is een meesterwerk Siep Buurke, behalve een verdienstelijk dammer, ook een in Eelde residerende kunstschilder.